< Job 19 >

1 Respondens autem Iob, dixit:
آنگاه ایوب پاسخ داد:
2 Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟
3 En, decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید.
4 Nempe, et si ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟
5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید،
6 Saltem nunc intelligite quia Deus non aequo iudicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است.
7 Ecce clamabo vim patiens, et nemo audiet: vociferabor, et non est qui iudicet.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد.
8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum, et in calle meo tenebras posuit.
خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است.
9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
او عزت و فخر را از من گرفته
10 Destruxit me undique, et pereo, et quasi evulsae arbori abstulit spem meam.
و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است.
11 Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.
خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد.
12 Simul venerunt latrones eius, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند.
13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند.
14 Dereliquerunt me propinqui mei: et qui me noverant, obliti sunt mei.
بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند.
15 Inquilini domus meae, et ancillae meae sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام.
16 Servum meum vocavi, et non respondit, ore proprio deprecabar illum.
خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد.
17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند.
18 Stulti quoque despiciebant me, et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند.
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei: et quem maxime diligebam, aversatus est me.
حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند.
20 Pelli meae, consumptis carnibus, adhaesit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام.
21 Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit me.
آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است.
22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟
23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم.
24 stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
25 Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛
26 Et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum Salvatorem meum.
و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید!
27 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est haec spes mea in sinu meo.
من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی!
28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟
29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse iudicium.
از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد.

< Job 19 >