Job 19
1 Respondens autem Iob, dixit:
Job loh a doo tih,
2 Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
Me hil nim ka hinglu na pae sak vetih ol neh kai nan phop uh ve?
3 En, decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
Voei rha ka hmai na thae sak uh coeng, kai nan toeh te na yak pawh.
4 Nempe, et si ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
Ka taengah ka tholh a rhaeh pueng dongah ka palang tueng pataeng ngawn.
5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
Kai soah na pantai mai tih kai kokhahnah bangla kai taengah na tluung tueng pai.
6 Saltem nunc intelligite quia Deus non aequo iudicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
Pathen loh kai n'khun sak tih amah kah tluum te ka kaepvai ah a vael.
7 Ecce clamabo vim patiens, et nemo audiet: vociferabor, et non est qui iudicet.
Kuthlahnah te ka doek tih bomah ka bih cakhaw n'doo pawt dongah tiktamnah om pawh.
8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum, et in calle meo tenebras posuit.
Ka caehlong he a biing tih ka muk tloel. Ka hawn ah a hmuep a khueh.
9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
Kai kah thangpomnah te kai dong lamloh a pit tih ka lu dongkah rhuisam khaw a dul.
10 Destruxit me undique, et pereo, et quasi evulsae arbori abstulit spem meam.
Kai kaepvai lamloh m'palet tih ka pongpa vaengah ka ngaiuepnah he thing bangla a puen.
11 Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.
A thintoek he kai taengah a sai vaengah kai he amah taengah a rhal bangla m'moeh.
12 Simul venerunt latrones eius, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
Anih kah caem te rhenten ha pawk uh tih a longpuei te kai m'picai thil uh. Te phoeiah ka dap ah pin rhaeh uh.
13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
Ka manuca rhoek kai taeng lamloh lakhla coeng tih ka ming rhoek khaw kai lamloh kholong uh coeng.
14 Dereliquerunt me propinqui mei: et qui me noverant, obliti sunt mei.
Ka yoei uh rhoek loh n'toeng uh tih ka ming uh rhoek loh kai n'hnilh uh coeng.
15 Inquilini domus meae, et ancillae meae sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
Ka im pah neh ka salnu rhoek loh kholong bangla kai m'poek uh. Amih mikhmuh ah kholong hlang la ka om.
16 Servum meum vocavi, et non respondit, ore proprio deprecabar illum.
Ka sal te ka khue dae oei pawh. Anih te ka ka neh ka hloep.
17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
Ka mueihla he ka yuu taengah a kholong pah tih ka bungko kah ka ca rhoek taengah khaw rhennah ka bih.
18 Stulti quoque despiciebant me, et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
Casenca rhoek long pataeng kai he n'hnaep uh tih, ka thoh vaengah kai he n'thui uh coeng.
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei: et quem maxime diligebam, aversatus est me.
Ka baecenol dongkah hlang boeih loh kai n'tuei uh tih ka lungnah he kamah taengah poehlip uh.
20 Pelli meae, consumptis carnibus, adhaesit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
Ka vin neh ka saa hil khaw ka rhuh dongla kap tih ka no dongkah nohli neh ka loeih.
21 Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit me.
Ka hui rhoek nangmih loh kai n'rhen uh, kai n'rhen uh. Pathen kut loh kai he m'ben coeng.
22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
Balae tih Pathen bangla kai nan hloem uh. Kai saa lamkah khaw na hah uh hae mahpawh.
23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
Kai ol a daek uh te unim a paek bal. Cabu dongkah bangla a unim a paek vetih a taem uh ve?
24 stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
Thi cacung neh kawnlawk te lungpang dongah a yoeyah la a dae uh.
25 Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
Kai tah kai aka tlan te hing tih hmailong kah laipi dongah thoo ni tila ka ming.
26 Et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum Salvatorem meum.
Ka vin hnukah he hluep uh cakhaw, ka saa dongah Pathen ka hmuh bitni.
27 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est haec spes mea in sinu meo.
Kai kamah long khaw ka hmuh vetih ka mik long khaw a hmuh pueng ni. Te dongah ka rhang kah ka kuel loh rhalawt te a hue moenih.
28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
Ka khuikah ol hnun a hmuh parhi te, “Anih te metlam n'hloem eh?” na ti uh akhaw,
29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse iudicium.
nangmih te cunghang hmai ah bakuep uh laeh. Amah dumlai tah dumlai bangla na ming uh hamla cunghang lamlothaesainah kosi om coeng,” a ti.
