Job 17
1 Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.
2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
3 Libera me Domine, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
5 Praedam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
9 Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt, torquentes cor meum:
Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam, (Sheol h7585)
14 Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
