Job 17
1 Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
Fa demoke ty troko, le modo o androkoo; vaho veka’e amako ty kibory.
2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
Toe amako atoa o mañinje ahikoo; naho harefe’ o masokoo ty fanigiha’ iareo?
3 Libera me Domine, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
Toloro antoke henaneo, Ihe ro tsoake, ia ka ty hifampipao-pitàñe amako?
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
Fa nakite’o ty tro’ iareo tsy hahilala, aa le tsy honjone’o.
5 Praedam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
Ie mifosa rañetse hahazoa’e raha, le hilesa ka o mason’ ana’eo.
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
Fe nanoa’e mpitolom-bola’ ondaty; firorà’ o lahilahio ty tareheko.
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
Nampaieñe ty fioremeñako o masokoo, hoe talinjo avao o fangefangekoo.
8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
Ilatsa’ ondaty vantañeo, hitrobo-vatañe ty vaño hatreatre’e ty tsy aman-kake.
9 Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
Mitan-ty lala’e ty marentane, naho mihaozatse vaho mihafatratse ty malio fitàñe.
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
Aa inahareo iaby, mibaliha mb’etoa indraike, f’ie tsy hahatrea ondaty mahilala ama’ areo.
11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt, torquentes cor meum:
Fa modo o androkoo, nipeñapeñake o safirikoo; naho o fisalalan-trokoo!
12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
Afote’ iereo ho andro ty haleñe [ami’ty hoe]: Mitotoke añatrefa’ i ieñey ty hazavàñe,
Ie andiñisako ho akibako ty tsikeokeoke, naho añ’ieñe ao ty andafihako i tihikoy, (Sheol h7585)
14 Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
Aa naho tokaveko i koboñey, [ty hoe: ] Raeko irehe, naho i oletsey: Ihe ty Reneko naho rahavaveko;
15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
Aia arè o fitamakoo? I fisalalàkoy, ia ty mahaisak’ aze?
