Job 17
1 Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
3 Libera me Domine, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
5 Praedam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
9 Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt, torquentes cor meum:
Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)
14 Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
