Job 16

1 Respondens autem Iob, dixit:

Afei Hiob buae se,

2 Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.

“Mate nsɛm bebree a ɛte sɛ eyinom; na mo nyinaa moyɛ ogyamserewfo!

3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?

So mo kasa tenten no remma awiei ana? Dɛn na ɛhaw mo nti a mugu so regye akyinnye yi?

4 Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:

Anka me nso metumi akasa sɛ mo, sɛ mo na mowɔ me tebea yi mu a, anka metumi akeka nsɛm a ɛyɛ dɛ atia mo na mabu mo animtiaa.

5 Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.

Nanso anka mɛhyɛ mo den; anka awerɛkyekye nsɛm a ebefi mʼanom no bɛma mo ahotɔ.

6 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.

“Nanso sɛ mekasa a ɔyaw a mete no remmrɛ ase; na sɛ mankasa nso a, ɛrennyae.

7 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.

Onyankopɔn, ampa ara woama mabrɛ woasɛe me fi pasaa.

8 Rugae meae testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.

Woakyekyere me, ama abɛyɛ adansedi; me so tew ara na ɛtew na edi adanse tia me.

9 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.

Onyankopɔn tow hyɛ me so tetew me wɔ nʼabufuw mu na ɔtwɛre ne se gu me so; nea ɔne me anya no pɔkyere nʼani hwɛ me.

10 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, satiati sunt poenis meis.

Nnipa bue wɔn ano di me ho fɛw; wɔbɔ me sotɔre de bu me animtiaa na wɔka wɔn ho bɔ mu de tia me.

11 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.

Onyankopɔn de me ama abɔnefo watow me ato amumɔyɛfo nsam.

12 Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.

Na biribiara kɔ yiye ma me, nanso ɔdwerɛw me; osoo me kɔn mu, tow me hwee hɔ. Ɔde me asi nʼani so;

13 Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.

nʼagyantowfo atwa me ho ahyia, ohwirew mʼasaabo mu a wanhu me mmɔbɔ maa me bɔnwoma petee fam.

14 Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.

Ɔba me so bere biara; na ɔtow hyɛ me so sɛ ɔkofo.

15 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.

“Mapam atweaatam akata me were so na masie mʼanintɔn wɔ mfutuma mu.

16 Facies mea intumuit a fletu, et palpebrae meae caligaverunt.

Agyaadwotwa ama mʼani ayɛ kɔɔ; sunsuma kabii atwa mʼani ho ahyia,

17 Haec passus sum absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas ad Deum preces.

nanso me nsa nyɛɛ basabasayɛ biara na me mpaebɔ yɛ kann.

18 Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.

“Asase, nkata me mogya so; na mma me sufrɛ to ntwa da!

19 Ecce enim in caelo testis meus, et conscius meus in excelsis.

Mprempren mpo, me danseni wɔ ɔsoro; me kamafo wɔ soro hɔ.

20 Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus.

Me dimafo yɛ mʼadamfo bere a mʼaniwa tew nisu gu Onyankopɔn so yi;

21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.

ogyina onipa anan mu di ma no wɔ Onyankopɔn anim sɛnea obi di ma nʼadamfo no.

22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.

“Mfe kakraa bi akyi ansa na metu kwan akɔ koransan.