< Job 16 >

1 Respondens autem Iob, dixit:
Respondió Job y dijo:
2 Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.
“Muchas cosas como estas he oído ya. Consoladores molestos sois todos.
3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?
¿Cuándo tendrán fin estas palabras de viento? ¿O qué te incita a responder así?
4 Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:
Yo podría hablar como vosotros, si estuvierais en mi lugar. Os dirigiría un montón de palabras, y menearía contra vosotros mi cabeza.
5 Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
Os alentaría con mi boca, y os consolaría con el movimiento de mis labios.
6 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
Mas ahora, aunque hablo, no se mitiga mi dolor, y si callo, ¿acaso por eso se aleja de mí?
7 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
Ahora se han agotado mis fuerzas; Tú has destruido toda mi familia.
8 Rugae meae testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.
Me has asido y esto es un testimonio (contra mí); se levanta contra mí mi flacura, acusándome cara a cara.
9 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
Su ira me despedaza y me persigue; rechina contra mí sus dientes; enemigo mío, aguza sus ojos contra mí.
10 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, satiati sunt poenis meis.
Han abierto contra mí su boca; me insultan, me hieren en las mejillas; a una se han coaligado contra mí.
11 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
Dios me ha entregado al perverso, me ha arrojado en manos de malvados.
12 Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
Vivía yo en paz, pero Él me sacudió; me asió por la cerviz, me hizo trizas, y me eligió por blanco suyo.
13 Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
Me rodean arqueros, traspasa mis riñones sin piedad y derrama por tierra mi hiel.
14 Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.
Me inflige herida sobre herida, corre contra mí cual gigante.
15 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
He cosido un saco sobre mi piel, he revuelto en el polvo mi rostro.
16 Facies mea intumuit a fletu, et palpebrae meae caligaverunt.
Mi cara está hinchada de tanto llorar, y la sombra de la muerte cubre mis párpados,
17 Haec passus sum absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas ad Deum preces.
aunque no hay injusticia en mí y mi oración es pura.
18 Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.
¡Tierra, no cubras mi sangre, y no sofoques en tu seno mi clamor!
19 Ecce enim in caelo testis meus, et conscius meus in excelsis.
Aún hay un testigo mío en el cielo, en lo alto reside el que da testimonio en mi favor.
20 Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus.
Mis amigos me escarnecen, mas mis ojos buscan llorando a Dios.
21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.
¡Ojalá que hubiera juez entre el hombre y Dios, así como lo hay entre el hijo del hombre y su prójimo.
22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.
El número de mis años se va pasando, y el camino que sigo no tiene vuelta.”

< Job 16 >