< Job 16 >

1 Respondens autem Iob, dixit:
Allora rispose:
2 Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.
Ne ho udite gia molte di simili cose! Siete tutti consolatori molesti.
3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?
Non avran termine le parole campate in aria? O che cosa ti spinge a rispondere così?
4 Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:
Anch'io sarei capace di parlare come voi, se voi foste al mio posto: vi affogherei con parole e scuoterei il mio capo su di voi.
5 Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
Vi conforterei con la bocca e il tremito delle mie labbra cesserebbe.
6 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
Ma se parlo, non viene impedito il mio dolore; se taccio, che cosa lo allontana da me?
7 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
Ora però egli m'ha spossato, fiaccato, tutto il mio vicinato mi è addosso;
8 Rugae meae testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.
si è costituito testimone ed è insorto contro di me: il mio calunniatore mi accusa in faccia.
9 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
La sua collera mi dilania e mi perseguita; digrigna i denti contro di me, il mio nemico su di me aguzza gli occhi.
10 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, satiati sunt poenis meis.
Spalancano la bocca contro di me, mi schiaffeggiano con insulti, insieme si alleano contro di me.
11 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
Dio mi consegna come preda all'empio, e mi getta nelle mani dei malvagi.
12 Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
Me ne stavo tranquillo ed egli mi ha rovinato, mi ha afferrato per il collo e mi ha stritolato; ha fatto di me il suo bersaglio.
13 Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
I suoi arcieri mi circondano; mi trafigge i fianchi senza pietà, versa a terra il mio fiele,
14 Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.
mi apre ferita su ferita, mi si avventa contro come un guerriero.
15 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
Ho cucito un sacco sulla mia pelle e ho prostrato la fronte nella polvere.
16 Facies mea intumuit a fletu, et palpebrae meae caligaverunt.
La mia faccia è rossa per il pianto e sulle mie palpebre v'è una fitta oscurità.
17 Haec passus sum absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas ad Deum preces.
Non c'è violenza nelle mie mani e pura è stata la mia preghiera.
18 Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.
O terra, non coprire il mio sangue e non abbia sosta il mio grido!
19 Ecce enim in caelo testis meus, et conscius meus in excelsis.
Ma ecco, fin d'ora il mio testimone è nei cieli, il mio mallevadore è lassù;
20 Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus.
miei avvocati presso Dio sono i miei lamenti, mentre davanti a lui sparge lacrime il mio occhio,
21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.
perché difenda l'uomo davanti a Dio, come un mortale fa con un suo amico;
22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.
poiché passano i miei anni contati e io me ne vado per una via senza ritorno.

< Job 16 >