Job 15
1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum?
Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?
3 Arguis verbis eum, qui non est aequalis tibi, et loqueris quod tibi non expedit.
Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
4 Quantum in te est evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo.
Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.
5 Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.
Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
6 Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi.
Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.
7 Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus?
Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?
8 Numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit eius sapientia?
Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?
9 Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus?
Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
10 Et senes, et antiqui sunt in nobis multo vetustiores quam patres tui.
Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
11 Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent
Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
12 Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans, attonitos habes oculos?
Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
13 Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo huiuscemodi sermones?
Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?
14 Quid est homo, ut immaculatus sit, et ut iustus appareat natus de muliere?
Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
15 Ecce inter sanctos eius nemo immutabilis, et caeli non sunt mundi in conspectu eius.
Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:
16 Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem?
Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
17 Ostendam tibi, audi me: quod vidi narrabo tibi.
Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
18 Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos.
Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,
19 Quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.
Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
20 Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis eius.
Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;
21 Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.
Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
22 Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.
Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.
23 Cum se moverit ad quaerendum panem, novit quod paratus sit in manu eius tenebrarum dies.
Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
24 Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem, qui praeparatur ad praelium.
Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;
25 Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.
Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,
26 Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.
Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.
27 Operuit faciem eius crassitudo, et de lateribus eius arvina dependet.
Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
28 Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quae in tumulos sunt redactae.
Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.
29 Non ditabitur, nec perseverabit substantia eius, nec mittet in terra radicem suam.
Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.
30 Non recedet de tenebris: ramos eius arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui.
Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.
31 Non credet frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit.
La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.
32 Antequam dies eius impleantur, peribit: et manus eius arescent.
Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.
33 Laedetur quasi vinea in primo flore botrus eius, et quasi oliva proiiciens florem suum.
Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.
34 Congregatio enim hypocritae sterilis, et et ignis devorabit tabernacula eorum, qui munera libenter accipiunt.
Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.
35 Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus eius praeparat dolos.
Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.
