Job 14
1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.
“Umuntu ozelwe ngumfazi ulensuku ezilutshwane njalo ezigcwele inhlupho.
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
Uyaqhakaza njengeluba aphinde abune; njengesithunzi esithi tshazi, akemi.
3 Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium?
Onjalo ungala ulokhu umkhangele na? Ungamisa phambi kwakho umthonisise na?
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es?
Ngubani ongaveza okuhlambulukileyo kokungcolileyo na? Kakho!
5 Breves dies hominis sunt: numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui praeteriri non poterunt.
Insuku zomuntu zimisiwe; uzibekile izinyanga zokuphila kwakhe wabeka lemikhawulo angeke ayeqe.
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies eius.
Ngakho-ke myekele ungazihluphi ngaye, aze aqede lesosikhathi sakhe njengomuntu oqhatshiweyo.
7 Lignum habet spem: si praecisum fuerit, rursum virescit, et rami eius pullulant.
Kungaba lethemba ngesihlahla; singaganyulwa siyahluma njalo, amahlumela aso kawayikwehluleka ukukhula.
8 Si senuerit in terra radix eius, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
Impande zaso zingaguga phansi emhlabathini lesiphunzi saso sife emhlabathini,
9 Ad odorem aquae germinabit, et faciet comam quasi cum primum plantatum est:
kodwa singezwa amanzi siyahluma sikhuphe ingatsha njengesihlahla esitsha.
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus atque consumptus, ubi quaeso est?
Kodwa umuntu uyafa alaliswe phansi; uphefumula okokucina angabe esabakhona.
11 Quomodo si recedant aquae de mari, et fluvius vacuefactus arescat:
Njengamanzi esitsha olwandle lanjengomfula ucitsha amanzi wome qha,
12 Sic homo cum dormierit, non resurget, donec atteratur caelum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.
ngokunjalo umuntu ulala phansi angabe esavuka; kuze kutshabalale amazulu abantu kabayikuvuka kumbe baphatshanyiswe ebuthongweni babo.
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei? (Sheol h7585)
Kube uyangifihla ethuneni ungithukuze ulaka lwakho luze ludlule! Kube ungibekela isikhathi ube usungikhumbula! (Sheol h7585)
14 Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus, quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.
Umuntu angafa uphinde aphile na? Zonke insuku zokutshikatshika kwami ngizalindela isikhathi sokuyekelwa kwami.
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram.
Uzabiza lami ngizasabela; uzasifisa lesosidalwa esenziwa yizandla zakho.
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti, sed parce peccatis meis.
Ngeqiniso lapho uzabala izinyathelo zami kodwa kawuyikulandelela izono zami.
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.
Iziphambeko zami zizananyekwa emgodleni; uzasigubuzela isono sami.
18 Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo.
Kodwa njengentaba ikhumuzeka ize ibhidlike, lanjengedwala ligudluka endaweni yalo,
19 Lapides excavant aquae, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes.
njengamanzi awagubhayo amatshe lezikhukhula zikhukhula umhlabathi, kanjalo uyalibhidliza ithemba lomuntu.
20 Roborasti eum paululum ut in perpetuum transiret: immutabis faciem eius, et emittes eum.
Umehlula kanye angaphindi abekhona, adlule; uyabuguqula ubuso bakho umxotshe.
21 Sive nobiles fuerint filii eius, sive ignobiles, non intelliget.
Nxa amadodana akhe ezuza udumo, kawakwazi; nxa izizukulwane zakhe zisehliswa, kazikuboni.
22 Attamen caro eius dum vivet dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.
Bezwa kuphela ubuhlungu bemizimba yabo bazikhalele bona.”
