Job 14
1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.
“Dhano ma dhako onywolo ndalone nok kendo oneno chandruok mathoth.
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
Odongo piyo piyo ka maua bangʼe to oner; mana ka tipo makadho ma ok siki.
3 Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium?
Ngʼat machal kamano bende inyalo dewo? Bende dikele e nyimi adier mondo iyale?
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es?
En ngʼa manyalo kelo gima ler kogolo kuom gima ochido? Onge kata achiel!
5 Breves dies hominis sunt: numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui praeteriri non poterunt.
Ndalo dhano nosekwan chon; isechano kar romb dwechene, kendo iseketo gikone ma ok onyal kalo.
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies eius.
Omiyo gol wangʼi kuome kendo weye mos, mondo ochamie luche gi mor kaka ngʼama ondiki timo.
7 Lignum habet spem: si praecisum fuerit, rursum virescit, et rami eius pullulant.
“Yien ber nyalo bedo gi geno: ka osetongʼe to nitie geno ni onyalo loth, kendo chunye maloth manyien ok rem mak odongo.
8 Si senuerit in terra radix eius, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
Kata obedo ni tiendene towo kendo miyo osikene tho,
9 Ad odorem aquae germinabit, et faciet comam quasi cum primum plantatum est:
to kata kamano, kowinjo much pi, to oloth, mana ka yien mochako dongo.
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus atque consumptus, ubi quaeso est?
Dhano to tho kendo iike e bwo lowo; oyweyo mogik, kendo kare rumo chuth.
11 Quomodo si recedant aquae de mari, et fluvius vacuefactus arescat:
Mana kaka pi dwono e nam kata kaka dier aora pi duone mi two,
12 Sic homo cum dormierit, non resurget, donec atteratur caelum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.
e kaka dhano nindo piny kendo ok ochak ochungʼ; ok ochak onen kendo bende ok nochiewe e nindoneno.
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei? (Sheol h7585)
“Mad ne ipanda ei liel mondo ne abed maonge nyaka chop mirimbi rum, bangʼe to iket kinde ma ibiro parae kendo! (Sheol h7585)
14 Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus, quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.
Ka ngʼato otho, bende dochak obed mangima kendo? Ndalona duto mag tichna matek abiro rito, an to abiro dhil gi thagruokna, nyaka kinde maber chopi.
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram.
Ibiro luongo, kendo abiro dwoki; ibiro gombo neno chwech ma lweti osechweyo.
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti, sed parce peccatis meis.
Eka inikwan kuonde matienda onyono to ok inisik kinona mondo ikwan richo ka richo matimo.
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.
Kethoga ibiro ket ei ofuku mi din ma ok yawre, kendo inium richona.
18 Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo.
“Mana kaka pi ywero got kendo barore kendo kaka lwanda chorore kawuok kare,
19 Lapides excavant aquae, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes.
kendo kaka pi ywero kite kendo koth maduongʼ ywero lowo, kamano e kaka iketho geno ma dhano nigo.
20 Roborasti eum paululum ut in perpetuum transiret: immutabis faciem eius, et emittes eum.
Ihewe dichiel kendo mogik, kendo olal nono; iloko kit wangʼe, kendo igole e dier ji chuth.
21 Sive nobiles fuerint filii eius, sive ignobiles, non intelliget.
Kata ka yawuote yudo duongʼ bangʼe, to en okia kendo kata ka giyudo wichkuot, to ok one gi wangʼe.
22 Attamen caro eius dum vivet dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.
Gima owinjo en mana rem manie dende owuon kendo oywagore kende owuon.”
