Job 14
1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.
Huta kah a sak hlang he a khohnin toi tih khoponah khaw hah.
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
Rhaipai bangla phuelh tih a oh uh. Khokhawn bangla yong tih pai voel pawh.
3 Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium?
Te soah ngawn tah na mik tueng tih kai he na taengkah laitloeknah dongla na khuen.
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es?
Rhalawt lamloh a cuem la aka khueh te unim? Pakhat pataeng om pawh.
5 Breves dies hominis sunt: numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui praeteriri non poterunt.
A khohnin neh a hla taenah khaw namah taengah hangdang. A oltlueh te a oltlueh bangla na saii tih poe thai pawh.
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies eius.
Anih lamloh vawl mangthong lamtah amah hnin at kutloh bangla a ngaingaih hil toeng saeh.
7 Lignum habet spem: si praecisum fuerit, rursum virescit, et rami eius pullulant.
Thing ham tah a vung akhaw ngaiuepnah om pueng. Te dongah koep mikhing vetih a dawn khaw ngoeng mahpawh.
8 Si senuerit in terra radix eius, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
Diklai khuiah a yung patong mai tih laipi khuiah a ngo duek cakhaw,
9 Ad odorem aquae germinabit, et faciet comam quasi cum primum plantatum est:
tui bo ah duei vetih thinghloe bangla a pae cawn ni.
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus atque consumptus, ubi quaeso est?
Tedae hlang tah duek tih rhaa uh coeng. Hlang he a pal phoeiah tah melam a om.
11 Quomodo si recedant aquae de mari, et fluvius vacuefactus arescat:
Tuitunli lamkah tui khaw khawk dae tuiva loh a khah vaengah tah kak.
12 Sic homo cum dormierit, non resurget, donec atteratur caelum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.
Hlang khaw yalh tih thoo voel pawh. Vaan a om pawt due khaw haenghang pawh. Amih te ih kung lamloh haenghang uh mahpawh.
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei? (Sheol h7585)
Unim saelkhui ah a paek lah ve? Kai he nan khoem lah vetih na thintoek a mael duela kai nan thuh lah mako. Kai hamla oltlueh na khueh vetih kai nan poek mako. (Sheol h7585)
14 Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus, quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.
Hlang he duek koinih hing venim? Kamah kah caempuei hnin boeih he ka thovaelnah a pawk hil ka lamtawn bitni.
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram.
Nan khue vaengah kai loh nang te ka doo bitni. Na kut dongkah bibi dongah na moo bitni.
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti, sed parce peccatis meis.
Ka khokan he na tae pawn vetih ka tholhnah khaw na dawn mahpawh.
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.
Ka boekoek hnocun khuiah catui a hnah thil tih kai kathaesainah na dah thil bitni.
18 Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo.
Tedae Tlang khaw cungku tih moelh. Lungpang pataeng a hmuen lamloh thoeih.
19 Lapides excavant aquae, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes.
Lungto khaw tui loh a hoh tih a kongnawt loh diklai laipi a yo. Te dongah hlanghing kah ngaiuepnah na pal sak.
20 Roborasti eum paululum ut in perpetuum transiret: immutabis faciem eius, et emittes eum.
Anih te a yoeyah la na khulae tih a hmai a tal la a van daengah anih te na tueih.
21 Sive nobiles fuerint filii eius, sive ignobiles, non intelliget.
A ca rhoek a thangpom uh dae a ming moenih. Muei uh cakhaw amih a yakming moenih.
22 Attamen caro eius dum vivet dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.
Tedae a pumsa tah a taengah tih thak a khoeih tih a hinglu khaw amah hamla nguekcoi,” a ti.
