< Job 12 >

1 Respondens autem Iob, dixit:
Giobbe allora rispose:
2 Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?
E' vero, sì, che voi siete la voce del popolo e la sapienza morirà con voi!
3 Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum: quis enim haec, quae nostis, ignorat?
Anch'io però ho senno come voi, e non sono da meno di voi; chi non sa cose simili?
4 Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim iusti simplicitas.
Ludibrio del suo amico è diventato chi grida a Dio perché gli risponda; ludibrio il giusto, l'integro!
5 Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum.
«Per la sventura, disprezzo», pensa la gente prosperosa, «spinte, a colui che ha il piede tremante».
6 Abundant tabernacula praedonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.
Le tende dei ladri sono tranquille, c'è sicurezza per chi provoca Dio, per chi vuol ridurre Dio in suo potere.
7 Nimirum interroga iumenta, et docebunt te: et volatilia caeli, et indicabunt tibi.
Ma interroga pure le bestie, perché ti ammaestrino, gli uccelli del cielo, perché ti informino,
8 Loquere terrae, et respondebit tibi: et narrabunt pisces maris.
o i rettili della terra, perché ti istruiscano o i pesci del mare perché te lo faccian sapere.
9 Quis ignorat quod omnia haec manus Domini fecerit?
Chi non sa, fra tutti questi esseri, che la mano del Signore ha fatto questo?
10 In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universae carnis hominis.
Egli ha in mano l'anima di ogni vivente e il soffio d'ogni carne umana.
11 Nonne auris verba diiudicat, et fauces comedentis, saporem?
L'orecchio non distingue forse le parole e il palato non assapora i cibi?
12 In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.
Nei canuti sta la saggezza e nella vita lunga la prudenza.
13 Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam.
In lui risiede la sapienza e la forza, a lui appartiene il consiglio e la prudenza!
14 Si destruxerit, nemo est qui aedificet: si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
Ecco, se egli demolisce, non si può ricostruire, se imprigiona uno, non si può liberare.
15 Si continuerit aquas, omnia siccabuntur: et si emiserit eas, subvertent terram.
Se trattiene le acque, tutto si secca, se le lascia andare, devastano la terra.
16 Apud ipsum est fortitudo et sapientia: ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
Da lui viene potenza e sagacia, a lui appartiene l'ingannato e l'ingannatore.
17 Adducit consiliarios in stultum finem, et iudices in stuporem.
Rende stolti i consiglieri della terra, priva i giudici di senno;
18 Balteum regum dissolvit, et praecingit fune renes eorum.
scioglie la cintura dei re e cinge i loro fianchi d'una corda.
19 Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:
Fa andare scalzi i sacerdoti e rovescia i potenti.
20 Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.
Toglie la favella ai più veraci e priva del senno i vegliardi.
21 Effundit despectionem super principes, eos, qui oppressi fuerant, relevans.
Sui nobili spande il disprezzo e allenta la cintura ai forti.
22 Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.
Strappa dalle tenebre i segreti e porta alla luce le cose oscure.
23 Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit.
Fa grandi i popoli e li lascia perire, estende le nazioni e le abbandona.
24 Qui immutat cor principum populi terrae, et decipit eos ut frustra incedant per invium:
Toglie il senno ai capi del paese e li fa vagare per solitudini senza strade,
25 Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.
vanno a tastoni per le tenebre, senza luce, e barcollano come ubriachi.

< Job 12 >