< Job 11 >

1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
Entonces Sofar naamatita tomó la palabra y dijo:
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
“¿Acaso no hay que contestar al que vomita palabras? ¿el hombre verboso ha de tener razón?
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
¿Tu palabrería hará callar a los hombres? y cuanto te burlas, ¿no habrá quien te confunda?
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
Tú has dicho: “Mi doctrina es pura, y limpio estoy ante tus ojos.”
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
¡Ojalá que hablase Dios y abriera sus labios contra ti,
6 Ut ostenderet tibi secreta sapientiae, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
para descubrirte los arcanos de la sabiduría! —pues son muy diversos sus designios— entonces verías que Dios castiga solamente una parte de tu culpa.
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
¿Pretendes acaso penetrar en las profundidades de Dios, hasta la perfección del Omnipotente?
8 Excelsior caelo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
Es más alta que el cielo, ¿qué podrás hacer? más honda que el scheol, ¿cómo podrás conocerlo? (Sheol h7585)
9 Longior terra mensura eius, et latior mari.
más extensa que la tierra, y más ancha que el mar.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
Si Él acomete, cerrando el paso, y llama a juicio, ¿quién podrá disuadírselo?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
Porque Él conoce a los perversos, y ve la iniquidad, aunque parece disimularla.
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
¿Puede acaso el necio pasar por inteligente, el pollino del asno montés por hombre?
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
Si tú dispones tu corazón, y levantas hacia Él tus manos,
14 Si iniquitatem, quae est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
si alejas la iniquidad que hay en tus manos, y no permites a la maldad que habite bajo tu tienda,
15 Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
entonces alzarás tu rostro sin mácula, te sentirás seguro, y nada temerás;
16 Miseriae quoque oblivisceris, et quasi aquarum quae praeterierunt recordaberis.
te olvidarás de los dolores, y si de ellos te acuerdas es como de aguas que pasaron.
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
Entonces tu vida surgirá más resplandeciente que el mediodía, las tinieblas te serán como la mañana,
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
tendrás seguridad por tener esperanza, echarás una mirada en torno, y dormirás tranquilo;
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
te acostarás, y no habrá quien te espante, y muchos acariciarán tu rostro.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animae.
Pero los ojos de los impíos desfallecerán; para ellos no habrá escape alguno; su esperanza será exhalar el alma.”

< Job 11 >