Job 11
1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
Naamathi Zophar loh a doo tih,
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
“Ol cungkuem te a doo moenih a? Hlang he a hmuilai ngawn tah tang dae ta.
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
Na olsai te hlang loh ngam vetih na tamdaeng vaengah a hmaithae mahpawt nim?
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
Te vaengah, “Ka rhingtuknah he cil tih na mikhmuh ah a caih la ka om,” na ti.
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
Nang taengah aka thui la Pathen loh unim dawk a paek tih a hmuilai ong koinih.
6 Ut ostenderet tibi secreta sapientiae, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
Lungming cueihnah he rhaepnit a lo dongah cueihnah olhuep te nang taengah a thui pawn ko. Namah kathaesainah lamloh Pathen loh nang n'hnilh te ming.
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
Pathen kah khenah na hmuh tih Tlungthang kah a khuetnah hil na hmuh a?
Vaan la a sang te metlam na saii eh? Saelkhui lakah a dung te metlam na ming eh? (Sheol h7585)
9 Longior terra mensura eius, et latior mari.
A himbaidok loh diklai lakah a puet tih tuitunli lakah dangka ngai.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
A hil tih a tlaeng tih a tingtun sak phoeiah tah ulong anih a mael sak.
11 Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
Amah loh a poeyoek hlang rhoek khaw a ming ngawn dae boethae a hmuh vaengah yakming pawh.
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
Tedae tuihong hlang loh hloih koinih kohong marhang neh laak te hlang la a sak khaming.
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
Na lungbuei na cikngae tih a taengla na kut na phuel koinih,
14 Si iniquitatem, quae est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
Na kut dongkah boethae te na lakhla tak tih na dap ah dumlai na khueh pawt atah,
15 Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
A lolhmaih kolla na maelhmai na ludoeng van bitni. Na om vaengah khaw tluektluek na long vetih na rhih om mahpawh.
16 Miseriae quoque oblivisceris, et quasi aquarum quae praeterierunt recordaberis.
Nang ham tah thakthaenah te na hnilh vetih tui aka long voelh bangla na poek bitni.
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
Na khosak khaw khothun lakah sae vetih, a hmuep khaw mincang bangla om ni.
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
Ngaiuepnah a om dongah na pangtung vetih ngaikhuek la na too phoeiah na yalh bitni.
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
Na kol vaengah na lakueng neh na maelhmai muep thae voel mahpawh.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animae.
Tedae halang kah mik tah kha vetih thuhaelnah khaw amih lamloh bing ni, a ngaiuepnah khaw hinglu polpainah la om ni,” a ti nah.
