Job 10

1 Taedet animam meam vitae meae, dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animae meae.

Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.

2 Dicam Deo: Noli me condemnare: indica mihi cur me ita iudices.

Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.

3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves?

Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?

4 Numquid oculi carnei tibi sunt: aut sicut videt homo, et tu videbis?

Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?

5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,

Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,

6 Ut quaeras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris?

Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,

7 Et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere.

Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?

8 Manus tuae fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente praecipitas me?

Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.

9 Memento quaeso quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.

Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?

10 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?

Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?

11 Pelle et carnibus vestisti me: ossibus et nervis compegisti me.

Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.

12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.

Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.

13 Licet haec celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.

Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:

14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi: cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?

Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.

15 Et si impius fuero, vae mihi est: et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.

Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.

16 Et propter superbiam quasi leaenam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.

At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.

17 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et poenae militant in me.

Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.

18 Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem ne oculus me videret.

Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.

19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.

Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,

20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum:

Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,

21 Antequam vadam et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:

Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;

22 Terram miseriae et tenebrarum, ubi umbra mortis, et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.

Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.