< Genesis 16 >

1 Igitur Sarai, uxor Abram, non genuerat sibi liberos: sed habens ancillam Aegyptiam nomine Agar,
Abram zu, Sarai loe caa kaak; toe anih loe Izip tanuh, Hagar tiah ahmin kaom tamna maeto tawnh.
2 dixit marito suo: Ecce, conclusit me Dominus, ne parerem: ingredere ad ancillam meam, si forte saltem ex illa suscipiam filios. Cumque ille acquiesceret deprecanti,
To pongah Sarai mah Abram khaeah, Angraeng mah caa ang kaaksak boeh; caeh ah loe ka tamna nongpata khaeah iip ah, anih mah caa na sah pae khoe doeh om tih, tiah a naa. Abram mah Sarai ih lok to tahngaih pae.
3 tulit Agar Aegyptiam ancillam suam post annos decem quam habitare coeperant in terra Chanaan: et dedit eam viro suo uxorem.
Abram loe Kanaan prae ah saning hato oh pacoengah, Sarai mah a tamna nongpata, Izip tanuh Hagar to lak moe, zu haih hanah sava khaeah paek.
4 Qui ingressus est ad eam. At illa concepisse se videns, despexit dominam suam.
Abram mah Hagar to iih haih, to naah nongpata to zokpomh; zokpom boeh, tiah Hagar mah panoek naah angmah angraeng ih zupui to hnap.
5 Dixitque Sarai ad Abram: Inique agis contra me: ego dedi ancillam meam in sinum tuum, quae videns quod conceperit, despectui me habet. iudicet Dominus inter me, et te.
To naah Sarai mah Abram khaeah, Ka sakpazae ih hmuen loe na lu nuiah om nasoe; ka tamna nongpata to na saoek nuiah kang paek; anih mah zokpom boeh, tiah panoek naah, kai hae ang patoek; nang hoi kai salakah Angraeng mah lokcaek halat nasoe, tiah a naa.
6 Cui respondens Abram: Ecce, ait, ancilla tua in manu tua est, utere ea ut libet. Affligente igitur eam Sarai, fugam iniit.
Toe Abram mah Sarai khaeah, Na tamna nongpata loe na ban ah ni oh; na koeh baktiah a nuiah sah khae, tiah a naa. Sarai mah Hagar to pacaekthlaek, to pongah Hagar loe anih khae hoi cawnh ving.
7 Cumque invenisset eam angelus Domini iuxta fontem aquae in solitudine, quae est in via Sur in deserto,
Angraeng ih van kami mah Hagar to praezaek tuipuek taeng, Shur vangpui caehhaih loklam taengah hnuk.
8 dixit ad illam: Agar ancilla Sarai, unde venis? et quo vadis? quae respondit: A facie Sarai dominae meae ego fugio.
Anih mah, Sarai ih tamna nongpata, Hagar, naa hoiah maw nang zoh? Naa ah maw na caeh han? tiah a naa. Anih mah, Ka angraeng zupui Sarai khae hoiah ka cawnh ving, tiah a naa.
9 Dixitque ei angelus Domini: Revertere ad dominam tuam, et humiliare sub manu illius.
To naah Angraeng ih van kami mah anih khaeah, Na angraeng zupui khaeah amlaem let loe, anih tlim ah khosah ah, tiah a naa.
10 Et rursum: Multiplicans, inquit, multiplicabo semen tuum, et non numerabitur prae multitudine.
Van kami mah anih khaeah, Kroek laek ai khoek to na caanawk kang pungsak han, tiah a naa.
11 Ac deinceps: Ecce, ait, concepisti, et paries filium: vocabisque nomen eius Ismael, eo quod audierit Dominus afflictionem tuam.
Angraeng ih van kami mah anih khaeah, Khenah, nang loe zokpomh boeh, caa nongpa to na sah tih; na patanghaih Angraeng mah thaih pae boeh pongah, anih ih ahmin to Ishmael, tiah sah ah, tiah a naa.
12 Hic erit ferus homo: manus eius contra omnes, et manus omnium contra eum: et e regione universorum fratrum suorum figet tabernacula.
Anih loe poek ham kami ah om ueloe, kami boih hoi angtuh tih, kami boih mah anih to tuh tih; anih loe angmah ih nawkamyanawk taengah khosah tih, tiah a naa.
13 Vocavit autem nomen Domini qui loquebatur ad eam: Tu Deus qui vidisti me. Dixit enim: Profecto hic vidi posteriora videntis me.
To naah Hagar mah, angmah khaeah lokthuikung Angraeng to, Nang loe kai hnukung Sithaw, tiah ahmin paek; anih mah, Vaihi kai Hnukung to ka hnuk boeh, tiah thuih.
14 Propterea appellavit puteum illum, Puteum viventis et videntis me. Ipse est inter Cades et Barad.
To pongah to ih tuipuek to, Beer Lahai Roi, tiah ahmin sak; khenah, to tuipuek loe Kadesh hoi Bered salakah oh.
15 Peperitque Agar Abrae filium: qui vocavit nomen eius Ismael.
Hagar mah Abram hanah capa maeto sak pae; Hagar mah sak pae ih capa to Abram mah Ishmael, tiah ahmin phui.
16 Octoginta et sex annorum erat Abram quando peperit ei Agar Ismaelem.
Hagar mah Abram han Ishmael sak pae naah, Abram loe saning qui tazet, tarukto oh boeh.

< Genesis 16 >