Galatas 4
1 Dico autem: Quanto tempore heres parvulus est, nihil differt a servo, cum sit dominus omnium:
Hiti lam hin gel uvin. Mipa khat chu athia chule achate neo nalai ho dinga goulo ding adalhah peh tah a ahi jongleh, hiche chapang ho chu apau nei jouse chu chang diu hinama jongleh, ahung letdoh kahse uva chu soh ho sanga achungnun johnau ima chom aum deh pouve.
2 sed sub tutoribus, et actoribus est usque ad praefinitum tempus a patre:
Amaho chu apauvin ateppeh-u kum alhin kahse uva aching hoiyuva pangho thu thua chu nung ding ahiuve.
3 ita et nos cum essemus parvuli, sub elementis mundi eramus servientes.
Eiho dinmun jong Christa ahung masanga chutobangma chu inahiu ahi. Eiho hi chapang ho banga chu hiche vannoiya hi lhagao thubul ho thudol a soh changa ina hiuve.
4 At ubi venit plenitudo temporis, misit Deus Filium suum factum ex muliere, factum sub lege,
Hinlah aphat chet chu ahung hi phat in, Pathen in Achapa chu numeiya kona hungpeng din, danthu noiya kipelut din ahinsol tan ahi.
5 ut eos, qui sub lege erant, redimeret, ut adoptionem filiorum reciperemus.
Eiho Dan-thua sohchangsa ho hi Achatea eisem uva, chamlhat ihina dingun, Pathen in Achapa ahinsol tai.
6 Quoniam autem estis filii, misit Deus Spiritum filii Dei sui in corda vestra clamantem: Abba, Pater.
Chule eiho Achate ihitah jeh uvin, Pathen in Achapa Lhagao chu ilung sung uva ahinsolin, Abba Pa tia koutheina einei sah tauve.
7 Itaque iam non est servus, sed filius: Quod si filius: et heres per Deum.
Tun nang chu soh nahi tapon, Pathen Cha tahbeh nahi ahitai. Chule nangma Acha nahitah jeh a, Pathen in agoulo dinga nasem ahitai.
8 Sed tunc quidem ignorantes Deum, iis, qui natura non sunt dii, serviebatis.
Chidang namdang nanghon Pathen nahet masang uva, auma jong hilou pathen ho soh a chu napanu anahi.
9 Nunc autem cum cognoveritis Deum, immo cogniti sitis a Deo: quomodo convertimini iterum ad infirma, et egena elementa, quibus denuo servire vultis?
Hiti chun tun Pathen nahe tauvin (ahiloule Pathen het nahi tauve tileng), iti dana chu nangho avela hiche vannoiya lhinlelna le lhagao thubul ho pannabei thudola sohchang kit dinga naki pehlut dingu ham?
10 Dies observatis, et menses, et tempora, et annos.
Nanghon Pathen lunglhaisahna dinga nikho ho ahiloule lhaho ahiloule kum kihei chin ahiloule kum ho geiya nanit u ahi.
11 Timeo, ne forte sine causa laboraverim in vobis.
Nangho katijat peh uhi, ijemtia nangho chunga katohgim nau jouse hi mohseh hibep a hitam tihi ahi.
12 Estote sicut ego, quia et ego sicut vos: fratres obsecro vos. Nihil me laesistis.
Sopi deitahte, kangeh nomnau chu nangho hicheho a kona na chamlhatna ding uva, keima tah jong nangho chidang namdang te banga kaum hi, hiche danho a kon in keima bang hin ongtholun. Keiman nangho henga Pathen Thu kahung seiphong masat chun alam louvin neibolse pouve.
13 Scitis autem quia per infirmitatem carnis evangelizavi vobis iampridem: et tentationem vestram in carne mea
Keiman naheng uva Kipana Thupha kahin poh chun keima kana dampoi ti na geldoh jing diu ka gingchai.
14 non sprevistis, neque respuistis: sed sicut Angelum Dei excepistis me, sicut Christum Iesum.
Ahin kadin mun umdan chun neisan louna ding uva lhep patepna nato jeng vangun, nang hon nei nahsahmo bol pouvin ahilouleh keiya konin nakihei mang pouve. Chuti louvin neina sanguvin, nanghon neina lhunsah uvin, chule Pathen vantil khat bangin ahilouleh Christa Yeshua Amatah nasan diu bangtah chun neibol phauvin ahi.
15 Ubi est ergo beatitudo vestra? Testimonium enim perhibeo vobis, quia, si fieri posset, oculos vestros eruissetis, et dedissetis mihi.
Chuche pet a nakipa nau le na thanop nau lungthim chu tua hoilamba hitam? Hithei bon henlang hileh namit u chu nakaldoh uva keima neipeh jeng thei diuva kaginchat nahiuvin ahi.
16 Ergo inimicus vobis factus sum, verum dicens vobis?
Tua hi keiman thutah kaseipeh jeh uva namelma uva kapan hitam?
17 Aemulantur vos non bene: sed excludere vos volunt, ut illos aemulemini.
Chuche thuhil dihlou ho chun nangho lung lhaisahna dingin akiha bol uvin, hinla alunggon'u apha ahipoi. Amaho chun nangho keima a kona nachom khen jeng got uhi, nang hon amaho bou najuina dingu ageljeh u ahi.
18 Bonum autem aemulamini in bono semper: et non tantum cum praesens sum apud vos.
Mi khat touvin nangho dinga thilpha bolnomna aneiya ahileh, apha jenge; keiman nangho kaumpi pet jeng bou hilouvin aman boljing hen.
19 Filioli mei, quos iterum parturio, donec formetur Christus in vobis.
Vo kacha deitahte! Keiman nangho dinga naosonat thohlel banga kathoh gim kit hi nanghoa Christa lim asodoh kahsea ding hiya ahi.
20 Vellem autem esse apud vos modo, et mutare vocem meam: quoniam confundor in vobis.
Keima hi nangho toh tupet'a kaum khom hileh kati lheh e, chule kapao awcheng kakhel nome. Hinlah hitobanga kigamlatna hin ipi lamsanga kakithopi thei dingu kahe jengpoi.
21 Dicite mihi qui sub lege vultis esse: legem non legistis?
Danthu noiya umnom hon neiseipeh un, Danthun ipi mong asei nahet chet mong hinam?
22 Scriptum est enim: Quoniam Abraham duos filios habuit: unum de ancilla, et unum de libera.
Pathen Lekhabun aseiye: Abraham'in chapa ni aneiyin, khat chu sohnu akon ahin chule khat chu numei ongthol nua kon ahi.
23 Sed qui de ancilla, secundum carnem natus est: qui autem de libera, per repromissionem:
Sohnu chapa chu mihem lungtup a Pathen thutep suh bulhit gotna ahi. Hinla aji tahbeh nu chapa chu Pathen thutep dungjuiya guilhungah ahi.
24 quae sunt per allegoriam dicta. Haec enim sunt duo testamenta. Unum quidem in monte Sina, in servitutem generans: quae est Agar:
Hiche numei teni hi Pathen kitepna ni vetsahna ahi lhone. Numei masanu Hagar hi Sinai Mol'a kona Danthua asohchan nau chu vetsahna ahi.
25 Sina enim mons est in Arabia, qui coniunctus est ei, quae nunc est Ierusalem, et servit cum filiis suis.
Chule tun Jerusalem hi Arabia gam'a Sinai Mol tobang hiya ahi, ajeh chu ama le achate Danthua soh changin aumun ahi.
26 Illa autem, quae sursum est Ierusalem, libera est, quae est mater nostra.
Hinlah numei chom dang nu, Sarah chu Van Jerusalem vetsahna ahi. Ama numei ongthol ahin, eiho nu ahi.
27 Scriptum est enim: Laetare sterilis, quae non paris: erumpe, et clama, quae non parturis: quia multi filii desertae, magis quam eius, quae habet virum.
Isaiah themgaovin, “Vo chaneilou numei kipah thanomin, cha hing khalouhela, naosonat thoh khalouhelnu, kipah tah in awthong jejun samin! Ajeh chu numei chahinglou nun ajipato umkhomnu sangin chate ahaojo tai,” ati.
28 Nos autem fratres secundum Isaac promissionis filii sumus.
Chule kasopite, nangho Isaac banga chu thutep chate nahiu ahi.
29 Sed quomodo tunc is, qui secundum carnem natus fuerat, persequebatur eum, qui secundum spiritum: ita et nunc.
Hinlah tun nanghon danthu najui dingu deisah ho chun, Ishmael-mihem kibol hat'a hungpeng cha chun, Isaac–Lhagaova hungpeng cha chu agimbol tobanga nagimbolu ahi.
30 Sed quid dicit Scriptura? Eiice ancillam, et filium eius: non heres erit filius ancillae cum filio liberae.
Hinlah Pathen Thubun hiche thua hi ipi asei em? “Sohnu le acha chu nodoh tha tan, ajeh iham itileh soh numei cha chun ongtholnu cha chuto gou lokhom thei ponte” ati.
31 Itaque, fratres, non sumus ancillae filii, sed liberae: qua libertate Christus nos liberavit.
Hijeh chun sopi deitahte, eiho hi sohnu cha ihipouve, ongtholnu chate joh ihiu ahiye.
