I Paralipomenon 17
1 Cum autem habitaret David in domo sua, dixit ad Nathan prophetam: Ecce ego habito in domo cedrina: arca autem foederis Domini sub pellibus est.
Dawut ɵz ɵyidǝ turuwatⱪan qeƣida, Natan pǝyƣǝmbǝrgǝ: «Ⱪara, mǝn kedir yaƣiqidin yasalƣan ɵydǝ turuwatimǝn, Pǝrwǝrdigarning ǝⱨdǝ sanduⱪi bolsa qedir pǝrdiliri astida turuwatidu» dedi.
2 Et ait Nathan ad David: Omnia, quae in corde tuo sunt, fac: Deus enim tecum est.
Natan Dawutⱪa: «Kɵnglüngdǝ pükkǝnliringgǝ ǝmǝl ⱪilƣin; qünki Huda sǝn bilǝn billidur» — dedi.
3 Igitur nocte illa factus est sermo Domini ad Nathan, dicens:
Xu küni keqidǝ Hudaning sɵzi Natanƣa kelip yǝtti:
4 Vade, et loquere David servo meo: Haec dicit Dominus: Non aedificabis tu mihi domum ad habitandum.
«Sǝn berip ⱪulum Dawutⱪa mundaⱪ degin: — Pǝrwǝrdigar mundaⱪ dǝydu: Sǝn Mǝn üqün turalƣu ɵy salsang bolmaydu.
5 Neque enim mansi in domo ex eo tempore, quo eduxi Israel, usque ad diem hanc: sed fui semper mutans loca tabernaculi, et in tentorio
Qünki mǝn Israillarni baxlap qiⱪⱪan kündin tartip bügüngǝ ⱪǝdǝr bir ɵydǝ turup baⱪmiƣanmǝn, pǝⱪǝt bu qedirdin u qedirƣa, bir qedirgaⱨdin baxⱪa birigǝ yɵtkilip yürdüm, halas.
6 manens cum omni Israel. Numquid locutus sum saltem uni Iudicum Israel, quibus praeceperam, ut pascerent populum meum, et dixi: Quare non aedificastis mihi domum cedrinam?
Mǝn Israil hǝlⱪi bilǝn billǝ mǝyli ⱪǝyǝrgǝ barmay, ⱨeqⱪaqan Israilning birǝr ⱨakimiƣa, yǝni Mening hǝlⱪimni beⱪixni tapiliƣan birǝrsigǝ: Nemixⱪa silǝr Manga kedir yaƣiqidin ɵy selip bǝrmǝysilǝr? — dedimmu?
7 Nunc itaque sic loqueris ad servum meum David: Haec dicit Dominus exercituum: Ego tuli te, cum in pascuis sequereris gregem, ut esses dux populi mei Israel.
Əmdi sǝn ⱪulum Dawutⱪa mundaⱪ degin: — Samawi ⱪoxunlarning Sǝrdari bolƣan Pǝrwǝrdigar eytiduki, Mǝn seni ǝmdi yaylaⱪlardin, ⱪoylarning arⱪisidin elip, hǝlⱪim Israilning üstigǝ ǝmir bolux üqün qaⱪirtip qiⱪtim.
8 Et fui tecum quocumque perrexisti: et interfeci omnes inimicos tuos coram te, fecique tibi nomen quasi unius magnorum, qui celebrantur in terra.
Mǝyli ⱪǝyǝrgǝ barmiƣin, Mǝn ⱨaman sening bilǝn billǝ boldum wǝ sening aldingdin barliⱪ düxmǝnliringni yoⱪitip kǝldim; yǝr yüzidiki uluƣlar nam-xɵⱨrǝtkǝ igǝ bolƣandǝk seni nam-xɵⱨrǝtkǝ sazawǝr ⱪildim.
9 Et dedi locum populo meo Israel: plantabitur, et habitabit in eo, et ultra non commovebitur: nec filii iniquitatis atterent eos, sicut a principio,
Mǝn hǝlⱪim bolƣan Israilƣa bir jayni bekitip, ularni xu yǝrdǝ tikip ɵstürimǝn; xuning bilǝn ular ɵz zeminida turidiƣan, parakǝndiqilikkǝ uqrimaydiƣan bolidu. Rǝzillǝr dǝslǝptidikidǝk wǝ mǝn hǝlⱪim Israil üstigǝ ⱨɵkümranliⱪ ⱪilixⱪa ⱨakimlarni tǝyinligǝn künlǝrdikidǝk, ularƣa ⱪaytidin zulum salmaydu. Mǝn barliⱪ düxmǝnliringni sanga beⱪindürdimǝn. Wǝ mǝnki Pǝrwǝrdigar sanga xuni eytip ⱪoyayki, mǝn sening üqün bir ɵyni yasap berimǝn!
10 ex diebus quibus dedi iudices populo meo Israel, et humiliavi universos inimicos tuos. Annuncio ergo tibi, quod aedificaturus sit tibi Dominus domum.
11 Cumque impleveris dies tuos ut vadas ad patres tuos, suscitabo semen tuum post te, quod erit de filiis tuis: et stabiliam regnum eius.
Sening künliring toxup, ata-bowiliringning yeniƣa ⱪaytⱪan waⱪtingda sening nǝslingdin, yǝni oƣulliringdin birini sening ornungni basidiƣan ⱪilimǝn; Mǝn uning padixaⱨliⱪini mustǝⱨkǝm ⱪilimǝn.
12 Ipse aedificabit mihi domum, et firmabo solium eius usque in aeternum.
U Manga bir ɵy yasaydu, Mǝn uning padixaⱨliⱪ tǝhtini mǝnggü mustǝⱨkǝm ⱪilimǝn.
13 Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium: et misericordiam meam non auferam ab eo, sicut abstuli ab eo, qui ante te fuit.
Mǝn uningƣa ata bolimǝn, u Manga oƣul bolidu; meⱨri-xǝpⱪitimni seningdin awwal ɵtkǝn [idarǝ ⱪilƣuqidin] juda ⱪilƣinimdǝk uningdin ⱨǝrgiz juda ⱪilmaymǝn;
14 Et statuam eum in domo mea, et in regno meo usque in sempiternum: et thronus eius erit firmissimus in perpetuum.
uni Mening ɵyümdǝ wǝ Mening padixaⱨliⱪimda mǝnggü turƣuzimǝn; uning tǝhti mǝnggü mǝzmut bolup turƣuzulidu».
15 Iuxta omnia verba haec, et iuxta universam visionem istam, sic locutus est Nathan ad David.
Natan bu barliⱪ sɵzlǝr wǝ barliⱪ wǝⱨiyni ⱨeqnemǝ ⱪaldurmay, Dawutⱪa eytip bǝrdi.
16 Cumque venisset rex David, et sedisset coram Domino, dixit: Quis ego sum Domine Deus, et quae domus mea, ut praestares mihi talia?
Xuning bilǝn Dawut kirip Pǝrwǝrdigarning aldida olturup mundaⱪ dedi: «I Huda Pǝrwǝrdigar, mǝn zadi kim idim, mening ɵyüm nemǝ idi, Sǝn meni muxu dǝrijigǝ kɵturgüdǝk?
17 Sed et hoc parum visum est in conspectu tuo, ideoque locutus es super domum servi tui etiam in futurum: et fecisti me spectabilem super omnes homines Domine Deus.
Lekin i Huda Pǝrwǝrdigar, [bu mǝrtiwigǝ kɵtürgining] sening nǝziringdǝ kiqikkinǝ bir ix ⱨesablandi; qünki Sǝn mǝn ⱪulungning ɵyining yiraⱪ kǝlgüsi toƣruluⱪ sɵzliding wǝ meni uluƣ mǝrtiwilik zat dǝp ⱪariding, i Huda Pǝrwǝrdigar!
18 Quid ultra addere potest David, cum ita glorificaveris servum tuum, et cognoveris eum?
Sǝn kǝminǝng üstigǝ qüxürgǝn xundaⱪ xan-xǝrǝp toƣruluⱪ Dawut Sanga nemǝ diyǝlisun? Qünki Sǝn dǝrwǝⱪǝ Ɵz ⱪulungni Ɵzüng bilisǝn.
19 Domine propter famulum tuum iuxta cor tuum fecisti omnem magnificentiam hanc, et nota esse voluisti universa magnalia.
Aⱨ Pǝrwǝrdigar, peⱪir ⱪulung üqün ⱨǝmdǝ Ɵz kɵnglüngdiki niyiting boyiqǝ bu barliⱪ uluƣluⱪni kɵrsitip, bu qong ixlarning ⱨǝmmisini ayan ⱪilding.
20 Domine, non est similis tui: et non est alius Deus absque te, ex omnibus, quos audivimus auribus nostris.
Aⱨ Pǝrwǝrdigar, ⱪuliⱪimiz toluⱪ angliƣini boyiqǝ Sanga tǝng kǝlgüdǝk ⱨeqkim yoⱪ; Seningdin bɵlǝk ⱨeqbir ilaⱨ yoⱪtur.
21 Quis enim est alius, ut populus tuus Israel, gens una in terra, ad quam perrexit Deus, ut liberaret, et faceret populum sibi, et magnitudine sua atque terroribus eiiceret nationes a facie eius, quem de Aegypto liberarat?
Dunyada ⱪaysi bir ǝl hǝlⱪing Israilƣa tǝng kelǝlisun? Ularni Ɵzünggǝ has birdinbir hǝlⱪ bolux üqün ⱪutulduruxⱪa barding ⱨǝmdǝ Misirdin ⱪutuldurup qiⱪⱪan hǝlⱪing aldidin yat ǝllǝrni ⱪoƣlap qiⱪirip, uluƣwar wǝ bǝⱨǝywǝt ixlar arⱪiliⱪ Ɵz namingni tikliding!
22 Et posuisti populum tuum Israel tibi in populum usque in aeternum, et tu Domine factus es Deus eius.
Sǝn hǝlⱪing Israilni mǝnggü Ɵzüngning hǝlⱪing ⱪilding; aⱨ Pǝrwǝrdigar, Sǝnmu ularning Hudasi boldung.
23 Nunc igitur Domine, sermo, quem locutus es famulo tuo, et super domum eius, confirmetur in perpetuum, et fac sicut locutus es.
Aⱨ Pǝrwǝrdigar, ǝmdi peⱪir ⱪulung wǝ uning ɵyi toƣruluⱪ ⱪilƣan wǝdǝng mǝnggügǝ ǝmǝl ⱪilinsun; Sǝn degǝnliring boyiqǝ ixni ada ⱪilƣaysǝn!
24 Permaneatque et magnificetur nomen tuum usque in sempiternum: et dicatur: Dominus exercituum Deus Israel, et domus David servi eius permanens coram eo.
Amin, wǝdǝng ǝmǝl ⱪilinsun, xundaⱪla naming mǝnggü uluƣlansun, kixilǝr: «Samawi ⱪoxunning Sǝrdari Pǝrwǝrdigar Israilning Hudasi, ⱨǝⱪiⱪǝtǝn Israilƣa Hudadur!» desun; wǝ xundaⱪ bolup, peⱪir ⱪulung Dawutning ɵy-jǝmǝti Sening aldingda mǝzmut turƣuzulsun.
25 Tu enim Domine Deus meus revelasti auriculam servi tui, ut aedificares ei domum: et idcirco invenit servus tuus fiduciam, ut oret coram te.
Aⱨ Hudayim, Sǝn peⱪir ⱪulungƣa sanga ɵy yasaymǝn, degǝn wǝⱨiy kǝltürdüng; xunga ⱪulung Sening aldingda muxundaⱪ dua ⱪilixⱪa jür’ǝt ⱪildi.
26 Nunc ergo Domine tu es Deus: et locutus es ad servum tuum tanta beneficia.
Aⱨ Pǝrwǝrdigar, Sǝn birdinbir Hudadursǝn, Sǝn peⱪir ⱪulungƣa muxundaⱪ amǝtni berixni wǝdǝ ⱪilding;
27 Et coepisti benedicere domui servi tui, ut sit semper coram te: te enim Domine benedicente, benedicta erit in perpetuum.
Əmdi peⱪir ⱪulungning ɵy-jǝmǝtigǝ iltipat ⱪilip, uning Sening aldingda mǝnggü turuxiƣa saⱪliƣaysǝn. Qünki Sǝn, aⱨ Pǝrwǝrdigar, [peⱪirning ɵy-jǝmǝtigǝ] iltipat ⱪilding wǝ xuning bilǝn u mǝnggügǝ bǝht-iltipatⱪa nesip bolidu».
