Canticum Canticorum 8
1 Quis mihi det te fratrem meum, sugentem ubera matris meæ, ut inveniam te foris, et deosculer te, et jam me nemo despiciat?
ʻAmusiaange ʻeau kuo ke tatau mo ha tuongaʻane kiate au, ʻaia naʻe fakahuhu ʻi he ongo huhu ʻo ʻeku faʻē! Koeʻuhi ʻo kau ka ʻilo koe ʻituʻa. ke u ʻuma kiate koe, ʻo ʻikai mā ai.
2 Apprehendam te, et ducam in domum matris meæ: ibi me docebis, et dabo tibi poculum ex vino condito, et mustum malorum granatorum meorum.
Ka ne pehē, te u tataki koe mo ʻomi koe ki he fale ʻo ʻeku faʻē, pea te ne ako kiate au: te u fakainu koe ʻi he uaine namu lelei, kuo huʻi ʻaki ʻeau ʻae huhuʻa melie ʻoe pomikanite.
3 Læva ejus sub capite meo, et dextera illius amplexabitur me.
Pea ʻe ʻi lalo ʻi hoku ʻulu ʻa hono nima toʻohema, pea fāʻufua au ʻe hono nima toʻomataʻu.
4 Adjuro vos, filiæ Jerusalem, ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam, donec ipsa velit.
ʻE ngaahi ʻofefine ʻo Selūsalema, ʻoku ou fekau kiate kimoutolu, ke ʻoua naʻa mou ueʻi pe fafangu ʻa hoku ʻofaʻanga, kaeʻoua ke faʻiteliha pe ia.
5 Quæ est ista quæ ascendit de deserto, deliciis affluens, innixa super dilectum suum? Sub arbore malo suscitavi te; ibi corrupta est mater tua, ibi violata est genitrix tua.
Ko hai eni ʻoku haʻu mei he toafa, ʻoku faʻaki kiate ia ʻoku ne ʻofa ai? Naʻaku hiki hake koe ʻi he lolo moli: naʻe fanauʻi koe ʻi ai ʻe hoʻo faʻē, naʻe fanauʻi ʻi ai koe ʻe ia naʻa ne fāʻeleʻi koe.
6 Pone me ut signaculum super cor tuum, ut signaculum super brachium tuum, quia fortis est ut mors dilectio, dura sicut infernus æmulatio: lampades ejus lampades ignis atque flammarum. (Sheol h7585)
ʻAi au ki ho loto ʻo hangē ko e fakamaʻu ʻo ha tohi, pea hangē ko e mama ki ho nima; he ʻoku mālohi ʻae ʻofa ʻo tatau mo e mate; ʻoku ongongataʻa ʻae fuaʻa ʻo hangē ko e faʻitoka: ko hono malala ʻoku hangē ko e malalaʻi afi, ʻaia ʻoku ulo kakaha. (Sheol h7585)
7 Aquæ multæ non potuerunt extinguere caritatem, nec flumina obruent illam. Si dederit homo omnem substantiam domus suæ pro dilectione, quasi nihil despiciet eam.
ʻOku ʻikai faʻa tāmateʻi ʻae ʻofa ʻaki ʻae vai lahi, pea ʻe ʻikai mate ia ʻi he ngaahi vaitafe ʻoku lahi: pea kapau ʻe foaki ʻe ha tangata ʻae koloa kotoa pē ʻi hono fale ka ne maʻu ai ʻae ʻofa, ʻe lau pe ia ko e meʻa vaʻinga.
8 Soror nostra parva, et ubera non habet; quid faciemus sorori nostræ in die quando alloquenda est?
ʻOku ai homau tehina, pea ʻoku teʻeki hunuki hono huhu: pea ko e hā te mau fai ʻoka hoko ʻae ʻaho ke alea ki ai?
9 Si murus est, ædificemus super eum propugnacula argentea; si ostium est, compingamus illud tabulis cedrinis.
Kapau ko e ʻā ia, te mau fokotuʻu ki ai ha fale siliva: pea kapau ko e matapā ia, te mau teuteu ʻaki ia ʻae laupapa ko e sita.
10 Ego murus, et ubera mea sicut turris, ex quo facta sum coram eo, quasi pacem reperiens.
Ko au ko e ʻā, pea tatau mo e fale māʻolunga ʻa hoku huhu: ko ia ia naʻaku tatau ai ʻi hono ʻao mo ha taha kuo maʻu ʻae fiemālie.
11 Vinea fuit pacifico in ea quæ habet populos: tradidit eam custodibus; vir affert pro fructu ejus mille argenteos.
Naʻe ia Solomone ʻae ngoue vaine ʻi Peali-Hamone: pea naʻa ne tuku ʻene ngoue vaine ki he kau tauhi: pea naʻe fekau ke ʻomi taki taha ʻae konga siliva ʻe afe, ko e totongi ki hono ngaahi fua.
12 Vinea mea coram me est. Mille tui pacifici, et ducenti his qui custodiunt fructus ejus.
ʻOku ʻi hoku ʻao ʻa ʻeku ngoue vaine ʻaʻaku: pea ko koe ʻe Solomone, te ke maʻu mei ai ʻae konga siliva ʻe afe, kae tuku kiate kinautolu ʻoku tauhi hono fua ʻae uangeau.
13 Quæ habitas in hortis, amici auscultant; fac me audire vocem tuam.
ʻA koe ʻoku nofo ʻi he ngaahi ngoue, pea ʻoku ongoʻi ho leʻo ʻe ho kāinga: tuku au foki ke u fanongo ai.
14 Fuge, dilecte mi, et assimilare capreæ, hinnuloque cervorum super montes aromatum.
Fai vave ʻa hoku ʻofaʻanga, pea ke tatau koe mo e kāseli pe ko e hainite mui he ngaahi moʻunga ʻoe kakala.
