< Canticum Canticorum 4 >

1 Quam pulchra es, amica mea! quam pulchra es! Oculi tui columbarum, absque eo quod intrinsecus latet. Capilli tui sicut greges caprarum quæ ascenderunt de monte Galaad.
Ania karon, maanyag ikaw, hinigugma ko; ania karon, maanyag ikaw; Ang imong mga mata sama sa mga salampati luyo sa imong pandong Ang imong buhok sama sa usa ka panon sa mga kanding, Nga nanglubog ubay sa banghilig sa bukid sa Galaad
2 Dentes tui sicut greges tonsarum quæ ascenderunt de lavacro; omnes gemellis fœtibus, et sterilis non est inter eas.
Ang imong mga ngipon sama sa usa ka panon sa mga bayeng carnero nga bag-ong inalotan, Nga nanungas gikan sa hulogasan, Diin ang tanan nanganak ug kaluha, Ug walay namatyan kanila.
3 Sicut vitta coccinea labia tua, et eloquium tuum dulce. Sicut fragmen mali punici, ita genæ tuæ, absque eo quod intrinsecus latet.
Ang imong mga ngabil sama sa usa ka tanod nga mapula, Ug ang imong baba maanindot. Ang imong mga tampihak sama sa usa ka granada Sa luyo sa imong pandong.
4 Sicut turris David collum tuum, quæ ædificata est cum propugnaculis; mille clypei pendent ex ea, omnis armatura fortium.
Ang imong liog sama sa torre ni David Nga gitukod alang sa mga kasangkapan sa gubat, Diin anaay usa ka libo ka mga taming nga gipamitay, Ang tanan mga kalasag sa mga tawo nga kusganon.
5 Duo ubera tua sicut duo hinnuli, capreæ gemelli, qui pascuntur in liliis.
Ang duha mo ka dughan sama sa duha ka nati nga lagsaw Nga mga kaluha sa usa ka lagsaw nga baye, Nga nanibsib sa taliwala sa mga lirio.
6 Donec aspiret dies, et inclinentur umbræ, vadam ad montem myrrhæ, et ad collem thuris.
Hangtud nga ang adlaw mabugnaw, ug ang mga landong ipaylas, Ako moadto sa bukid sa mirra Ug ngadto sa bungtod sa incienso.
7 Tota pulchra es, amica mea, et macula non est in te.
Ikaw lunsay matahum, hinigugma ko; Ug walay buling diha kanimo.
8 Veni de Libano, sponsa mea: veni de Libano, veni, coronaberis: de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon, de cubilibus leonum, de montibus pardorum.
Umuban ka kanako gikan sa Libano, pangasaw-onon ko. Uban kanako gikan sa Libano: Tuman-aw ka gikan sa kinatumyan sa Amana, Gikan sa kinatumyan sa Senir ug sa Hermon, Gikan sa mga lungib sa mga leon, Gikan sa kabukiran sa mga leopardo.
9 Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa; vulnerasti cor meum in uno oculorum tuorum, et in uno crine colli tui.
Ang akong kasingkasing imong gibihag, igsoon ko nga babaye, pangasaw-onon ko; Ang akong kasingkasing imong gibihag sa usa sa imong mga mata, Sa usa ka kolintas sa imong liog.
10 Quam pulchræ sunt mammæ tuæ, soror mea sponsa! pulchriora sunt ubera tua vino, et odor unguentorum tuorum super omnia aromata.
Pagkatahum sa imong gugma, igsoon ko nga babaye, pangasaw-onon ko! Pagkalabing maayo sa imong gugma labi pa kay sa vino! Ug ang kahumot sa imong mga lana kay sa tanang matang sa mga panakot!
11 Favus distillans labia tua, sponsa; mel et lac sub lingua tua: et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris.
Ang imong mga ngabil, Oh akong pangasaw-onon, nagtulo sama sa udlan: Dugos ug gatas anaa sa ilalum sa imong dila; Ug ang kahumot sa imong bisti sama sa kahumot sa Libano.
12 Hortus conclusus soror mea, sponsa, hortus conclusus, fons signatus.
Usa ka tanaman nga tinak-upan mao ang akong igsoon nga babaye, akong pangasaw-onon, Usa ka atabay nga binangotan, tuburan nga gitakpan.
13 Emissiones tuæ paradisus malorum punicorum, cum pomorum fructibus, cypri cum nardo.
Ang imong mga saha maoy usa ka tanaman sa mga granada, uban ang mga bililhong bunga; Nga alenya uban ang mga nardo
14 Nardus et crocus, fistula et cinnamomum, cum universis lignis Libani; myrrha et aloë, cum omnibus primis unguentis.
Nardo ug azafran, Calamo ug canela, uban ang tanan nga kahoy sa incienso; Mirra ug mga aloe, uban ang tanan nga labing maayo nga igapahumot.
15 Fons hortorum, puteus aquarum viventium, quæ fluunt impetu de Libano.
Ikaw maoy usa ka tuburan sa mga tanaman, Usa ka atabay sa buhi nga mga tubig, Ug mga sapa nga nagadagayday gikan sa Libano.
16 Surge, aquilo, et veni, auster: perfla hortum meum, et fluant aromata illius. Veniat dilectus meus in hortum suum, et comedat fructum pomorum suorum.
Oh hangin nga amihan, pagmata na; ug umari ka, Oh habagat; Huyop sa akong tanaman, aron ang mga igapahumot niana mogula. Pasudla ang akong hinigugma sa iyang tanaman, Ug pakan-a sa iyang mga bunga nga bilihon.

< Canticum Canticorum 4 >