Canticum Canticorum 1
Pieśń nad pieśniami Salomona.
2 Osculetur me osculo oris sui; quia meliora sunt ubera tua vino,
Niech mnie pocałuje pocałunkami swoich ust. Twoja miłość bowiem jest lepsza od wina.
3 fragrantia unguentis optimis. Oleum effusum nomen tuum; ideo adolescentulæ dilexerunt te.
Z powodu wonności twoich olejków twoje imię [jest jak] rozlany olejek; dlatego miłują cię dziewice.
4 Trahe me, post te curremus in odorem unguentorum tuorum. Introduxit me rex in cellaria sua; exsultabimus et lætabimur in te, memores uberum tuorum super vinum. Recti diligunt te.
Pociągnij mnie, [a] pobiegniemy za tobą. Król wprowadził mnie [do] swoich komnat. Będziemy się cieszyć i radować tobą, będziemy pamiętać o twojej miłości bardziej niż o winie. Miłują cię prawi.
5 Nigra sum, sed formosa, filiæ Jerusalem, sicut tabernacula Cedar, sicut pelles Salomonis.
Czarna jestem, ale piękna, o córki Jerozolimy, jak namioty Kedaru, jak zasłony Salomona.
6 Nolite me considerare quod fusca sim, quia decoloravit me sol. Filii matris meæ pugnaverunt contra me; posuerunt me custodem in vineis: vineam meam non custodivi.
Nie patrzcie na mnie, że jestem czarna, gdyż słońce mnie opaliło. Synowie mojej matki rozgniewali się na mnie, postawili mnie na straży winnic; a mojej własnej winnicy nie ustrzegłam.
7 Indica mihi, quem diligit anima mea, ubi pascas, ubi cubes in meridie, ne vagari incipiam post greges sodalium tuorum.
Powiedz mi [ty], którego miłuje moja dusza, gdzie wypasasz, gdzie dajesz swojej [trzodzie] odpocząć w południe. Czemu bowiem mam być jak błądząca przy trzodach twoich towarzyszy?
8 Si ignoras te, o pulcherrima inter mulieres, egredere, et abi post vestigia gregum, et pasce hædos tuos juxta tabernacula pastorum.
Jeśli nie wiesz, najpiękniejsza wśród kobiet, to idź śladem trzody i paś swoje koźlątka przy szałasach pasterzy.
9 Equitatui meo in curribus Pharaonis assimilavi te, amica mea.
Przyrównam cię, moja umiłowana, do zaprzęgu rydwanów faraona.
10 Pulchræ sunt genæ tuæ sicut turturis; collum tuum sicut monilia.
Twoje lica są piękne, ozdobione klejnotami, [a] twoja szyja – łańcuchami.
11 Murenulas aureas faciemus tibi, vermiculatas argento.
Uczynimy ci złote klejnoty nakrapiane srebrem.
12 Dum esset rex in accubitu suo, nardus mea dedit odorem suum.
Dopóki król jest przy [swoim] stole, mój nard rozsiewa swoją woń.
13 Fasciculus myrrhæ dilectus meus mihi; inter ubera mea commorabitur.
[Jak] wiązka mirry jest dla mnie mój miły, spoczywa na moich piersiach.
14 Botrus cypri dilectus meus mihi in vineis Engaddi.
Mój miły jest dla mnie [jak] grono cyprysu pośród winnic w En-Gedi.
15 Ecce tu pulchra es, amica mea! ecce tu pulchra es! Oculi tui columbarum.
O jaka ty jesteś piękna, moja umiłowana! O jaka ty jesteś piękna! Twoje oczy są [jak oczy] gołębicy.
16 Ecce tu pulcher es, dilecte mi, et decorus! Lectulus noster floridus.
O jaki ty jesteś piękny, mój umiłowany, i jak miły! Łoże nasze się zieleni.
17 Tigna domorum nostrarum cedrina, laquearia nostra cypressina.
Belki naszego domu są cedrowe, a nasze stropy – cyprysowe.
