Canticum Canticorum 1
Alta kanto de Salomono.
2 Osculetur me osculo oris sui; quia meliora sunt ubera tua vino,
Ho, li kisu min per kisoj de sia buŝo! Ĉar via amo estas pli bona, ol vino.
3 fragrantia unguentis optimis. Oleum effusum nomen tuum; ideo adolescentulæ dilexerunt te.
Ho, kiel bonodoras viaj aromaĵoj! Via nomo similas al elverŝita oleo; Tial la fraŭlinoj amas vin.
4 Trahe me, post te curremus in odorem unguentorum tuorum. Introduxit me rex in cellaria sua; exsultabimus et lætabimur in te, memores uberum tuorum super vinum. Recti diligunt te.
Altiru min; ni postkuros vin. La reĝo envenigu min en siajn ĉambrojn; Ho, ni ĝojos kaj gajiĝos kun vi; Ni memoros vian amon pli, ol vinon; Sincere oni amas vin.
5 Nigra sum, sed formosa, filiæ Jerusalem, sicut tabernacula Cedar, sicut pelles Salomonis.
Mi estas nigra, tamen beleta, Ho filinoj de Jerusalem, Kiel la tendoj de Kedar, Kiel la tapetoj de Salomono.
6 Nolite me considerare quod fusca sim, quia decoloravit me sol. Filii matris meæ pugnaverunt contra me; posuerunt me custodem in vineis: vineam meam non custodivi.
Ne rigardu min, ke mi estas nigreta: La suno min brulkolorigis. La filoj de mia patrino koleris kontraŭ mi; Ili faris min gardistino de la vinberĝardenoj; Mian propran vinberĝardenon mi ne gardis.
7 Indica mihi, quem diligit anima mea, ubi pascas, ubi cubes in meridie, ne vagari incipiam post greges sodalium tuorum.
Diru al mi, ho vi, kiun mia animo amas, Kie vi paŝtas, kie vi ripozigas vian brutaron tagmeze: Kial mi similu al vagistino Ĉe la brutaroj de viaj kamaradoj?
8 Si ignoras te, o pulcherrima inter mulieres, egredere, et abi post vestigia gregum, et pasce hædos tuos juxta tabernacula pastorum.
Se vi ne scias tion, ho belulino inter virinoj, Sekvu la paŝojn de la ŝafaro, Kaj paŝtu viajn kapridojn ĉe la tendoj de la paŝtistoj.
9 Equitatui meo in curribus Pharaonis assimilavi te, amica mea.
Al la ĉevalino en la ĉaroj de Faraono Mi komparas vin, ho mia amatino.
10 Pulchræ sunt genæ tuæ sicut turturis; collum tuum sicut monilia.
Belaj estas viaj vangoj sub la orelringoj, Via kolo sub la laĉoj de perloj.
11 Murenulas aureas faciemus tibi, vermiculatas argento.
Orajn orelringojn ni faros al vi, Kun arĝentaj enkrustaĵoj.
12 Dum esset rex in accubitu suo, nardus mea dedit odorem suum.
Dum la reĝo sidas ĉe la festotablo, Mia nardo bonodoras.
13 Fasciculus myrrhæ dilectus meus mihi; inter ubera mea commorabitur.
Kiel fasko de mirho, restanta inter miaj mamoj, Estas al mi mia amato.
14 Botrus cypri dilectus meus mihi in vineis Engaddi.
Kiel floraro de kofero estas por mi mia amato, En la vinberĝardenoj de En-Gedi.
15 Ecce tu pulchra es, amica mea! ecce tu pulchra es! Oculi tui columbarum.
Ho, vi estas bela, mia amatino; ho, vi estas ja bela; Viaj okuloj estas kiel ĉe kolomboj.
16 Ecce tu pulcher es, dilecte mi, et decorus! Lectulus noster floridus.
Ho, vi estas bela, mia amato, kaj ĉarma; Nia lito estas kiel freŝaj herboj;
17 Tigna domorum nostrarum cedrina, laquearia nostra cypressina.
La traboj de nia domo estas cedraj, Niaj ĉevronoj estas abiaj.
