Apocalypsis 10
1 Et vidi alium angelum fortem descendentem de cælo amictum nube, et iris in capite ejus, et facies ejus erat ut sol, et pedes ejus tamquam columnæ ignis:
Nitreako ka ty anjely fanalolahy nizotso boak’ andindìñe ey, nisaron-drahoñe, naho añambone’e eo ty hàvañe, naho nanahake i àndroy ty vinta’e, vaho hoe bodan’ afo o fandia’eo;
2 et habebat in manu sua libellum apertum: et posuit pedem suum dextrum super mare, sinistrum autem super terram:
nitintiñe boke-peleke kedekedeke nisokake am-pità’e. Natroa’e ambone’ i riakey ty fandia’e havana, naho an-tane eo ty fandia’e havia,
3 et clamavit voce magna, quemadmodum cum leo rugit. Et cum clamasset, locuta sunt septem tonitrua voces suas.
vaho nipazak’ am-piarañanañañe manahake ty fitroñan-diona. Ie nikoike le nivolañe ka ty feon-kotroke fito.
4 Et cum locuta fuissent septem tonitrua voces suas, ego scripturus eram: et audivi vocem de cælo dicentem mihi: Signa quæ locuta sunt septem tonitrua: et noli ea scribere.
Aa naho nivolañe i àmpiñe fito rey, le ho nanokitse iraho, fe tsinanoko ty fiarañanañañe boak’ andindìñe ey nanao ty hoe: Liteo i vinola’ i àmpiñe fito reiy, le ko sokireñe.
5 Et angelus, quem vidi stantem super mare et super terram, levavit manum suam ad cælum:
Ie amy zay, nañonjom-pitàn-kavana mb’ andindìñe ey i anjely nitreako nijohañe ambone’ i riakey naho an-taney,
6 et juravit per viventem in sæcula sæculorum, qui creavit cælum, et ea quæ in eo sunt: et terram, et ea quæ in ea sunt: et mare, et ea quæ in eo sunt: Quia tempus non erit amplius: (aiōn g165)
nifanta amy veloñe nainai’e doniay, amy namboatse o likerañeo naho ze am’ iereo ao naho ty tane toy rekets’ o ama’eo naho i riakey vaho ze ama’ey, ty hoe: Tsy ho roñoñe ka ty ora! (aiōn g165)
7 sed in diebus vocis septimi angeli, cum cœperit tuba canere, consummabitur mysterium Dei sicut evangelizavit per servos suos prophetas.
8 Et audivi vocem de cælo iterum loquentem mecum, et dicentem: Vade, et accipe librum apertum de manu angeli stantis super mare, et super terram.
Le nisaontsy amako indraike i fiarañanañañe tsinanoko boak’ andindìñey, ami’ty hoe: Akia, rambeso i boke-peleke misokak’ am-pità’ i anjely mijohañe an-driake ey naho an-taney.
9 Et abii ad angelum, dicens ei, ut daret mihi librum. Et dixit mihi: Accipe librum, et devora illum: et faciet amaricari ventrem tuum, sed in ore tuo erit dulce tamquam mel.
Aa le niheo mb’amy anjeliy mb’eo iraho le nivolañako, hitolora’e i boke kedey. Le hoe re tamako: Intoy, kamao. Hampafaire’e ty fisafoa’o, f’ie ho mamy hoe tantele am-palie’o ao.
10 Et accepi librum de manu angeli, et devoravi illum: et erat in ore meo tamquam mel dulce, et cum devorassem eum, amaricatus est venter meus:
Rinambeko am-pità’ i anjeliy i boke kedekedekey vaho nihaneko. Nireiko tave amy t’ie nimamy hoe tantele am-bavako ao, f’ie nateleko le nafaitse ty troko.
11 et dixit mihi: Oportet te iterum prophetare gentibus, et populis, et linguis, et regibus multis.
Le hoe ty nitsara’e: Tsy mete tsy mitoky indraike irehe añatrefa’ ondatio naho fifeheañe naho fisaontsy vaho mpanjaka maro.
