Psalmorum 94
1 Psalmus ipsi David, quarta sabbati. Deus ultionum Dominus; Deus ultionum libere egit.
Boże pomst! Panie Boże pomst! rozjaśnij się!
2 Exaltare, qui judicas terram; redde retributionem superbis.
Podnieś się, o Sędzio wszystkiej ziemi! a daj zapłatę pysznym.
3 Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores gloriabuntur;
Dokądże niepobożni, Panie! dokądże niepobożni radować się będą?
4 effabuntur et loquentur iniquitatem; loquentur omnes qui operantur injustitiam?
Długoż będą świegotać i hardzie mówić, chlubiąc się wszyscy, którzy czynią nieprawość?
5 Populum tuum, Domine, humiliaverunt, et hæreditatem tuam vexaverunt.
Lud twój, Panie! trzeć, a dziedzictwo twoje trapić?
6 Viduam et advenam interfecerunt, et pupillos occiderunt.
Wdowy i przychodniów mordować? a sierotki zabijać?
7 Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Jacob.
Mówiąc: Nie widzi tego Pan, ani tego rozumie Bóg Jakóbowy.
8 Intelligite, insipientes in populo; et stulti, aliquando sapite.
Zrozumicież, o wy bydlęcy między ludźmi! a wy szaleni kiedyż zrozumiecie?
9 Qui plantavit aurem non audiet? aut qui finxit oculum non considerat?
Izali ten, który szczepił ucho, nie słyszy? i który ukształtował oko, izali nie widzi?
10 Qui corripit gentes non arguet, qui docet hominem scientiam?
Izali ten, który ćwiczy narody, nie będzie karał? który uczy człowieka umiejętności.
11 Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt.
Pan zna myśli ludzkie, iż są szczerą marnością.
12 Beatus homo quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum:
Błogosławiony jest mąż, którego ty ćwiczysz, Panie! a zakonu twego uczysz go.
13 ut mitiges ei a diebus malis, donec fodiatur peccatori fovea.
Abyś mu sprawił pokój od złych dni, ażby był wykopany dół niezbożnikowi.
14 Quia non repellet Dominus plebem suam, et hæreditatem suam non derelinquet,
Albowiem, nie opuści Pan ludu swego, a dziedzictwa swego nie zaniecha.
15 quoadusque justitia convertatur in judicium: et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde.
Ale aż ku sprawiedliwości obróci się sąd, a za nim wszyscy serca uprzejmego.
16 Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?
Któżby się był zastawił za mną przeciwko złośnikom? ktoby się był ujął o mnie przeciwko tym, którzy czynią nieprawość?
17 Nisi quia Dominus adjuvit me, paulominus habitasset in inferno anima mea. (questioned)
By mi był Pan nie przybył na pomoc, małoby była nie mieszkała dusza moja w milczeniu.
18 Si dicebam: Motus est pes meus: misericordia tua, Domine, adjuvabat me.
Jużem był rzekł: Zachwiała się noga moja; ale miłosierdzie twoje, o Panie! zatrzymało mię.
19 Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo, consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.
W wielkości utrapienia mego, we wnętrznościach moich, pociechy twoje rozweselały duszę moję.
20 Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis, qui fingis laborem in præcepto?
Izali z tobą towarzyszy stolica nieprawości tych, którzy stanowią krzywdę miasto prawa?
21 Captabunt in animam justi, et sanguinem innocentem condemnabunt.
Którzy się zbierają przeciwko duszy sprawiedliwego, a krew niewinną potępiają?
22 Et factus est mihi Dominus in refugium, et Deus meus in adjutorium spei meæ.
Ale Pan jest twierdzą moją, a Bóg mój skałą ufności mojej.
23 Et reddet illis iniquitatem ipsorum, et in malitia eorum disperdet eos: disperdet illos Dominus Deus noster.
Onci obróci na nich nieprawość ich, a dla złości ich wytraci ich; wytraci ich Pan, Bóg nasz.
