Psalmorum 90
1 Oratio Moysi, hominis Dei. Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem.
Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie, ty byłeś naszą ucieczką z pokolenia na pokolenie.
2 Priusquam montes fierent, aut formaretur terra et orbis, a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus.
Zanim zrodziły się góry, zanim ukształtowałeś ziemię i świat, od wieków na wieki ty [jesteś] Bogiem.
3 Ne avertas hominem in humilitatem: et dixisti: Convertimini, filii hominum.
Obracasz człowieka w proch i mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy.
4 Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna quæ præteriit: et custodia in nocte
Tysiąc lat bowiem w twoich oczach [jest] jak dzień wczorajszy, który minął, i jak straż nocna.
5 quæ pro nihilo habentur, eorum anni erunt.
Porywasz ich jakby powodzią, są [jak] sen i jak trawa, która rośnie o poranku.
6 Mane sicut herba transeat; mane floreat, et transeat; vespere decidat, induret, et arescat.
Rano kwitnie i rośnie, [a] wieczorem zostaje skoszona i usycha.
7 Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus.
Giniemy bowiem od twego gniewu i jesteśmy przerażeni twoją zapalczywością.
8 Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo; sæculum nostrum in illuminatione vultus tui.
Położyłeś przed sobą nasze nieprawości, nasze skryte [grzechy] w świetle twego oblicza.
9 Quoniam omnes dies nostri defecerunt, et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur;
Wszystkie nasze dni przemijają z powodu twego gniewu, nasze lata nikną jak westchnienie.
10 dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni, et amplius eorum labor et dolor; quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.
Liczbą naszych dni jest lat siedemdziesiąt, a jeśli sił starczy, lat osiemdziesiąt, a to, co w nich najlepsze, to [tylko] kłopot i cierpienie, bo [szybko] mijają, a my odlatujemy.
11 Quis novit potestatem iræ tuæ, et præ timore tuo iram tuam
Któż zna srogość twego gniewu? Albo [kto], bojąc się ciebie, [zna] twoją zapalczywość?
12 dinumerare? Dexteram tuam sic notam fac, et eruditos corde in sapientia.
Naucz [nas] liczyć nasze dni, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
13 Convertere, Domine; usquequo? et deprecabilis esto super servos tuos.
Powróć, PANIE. Jak długo [jeszcze]? Zlituj się nad swymi sługami.
14 Repleti sumus mane misericordia tua; et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.
Nasyć nas z rana twoim miłosierdziem, abyśmy mogli się cieszyć i radować przez wszystkie nasze dni.
15 Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti; annis quibus vidimus mala.
Spraw nam radość według dni, w których nas trapiłeś; według lat, w których zaznaliśmy zła.
16 Respice in servos tuos et in opera tua, et dirige filios eorum.
Niech się ukaże twoim sługom twoje dzieło, a twoja chwała ich synom.
17 Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum dirige super nos, et opus manuum nostrarum dirige.
Niech dobroć PANA, naszego Boga, będzie z nami; i utwierdź wśród nas dzieło naszych rąk; utwierdź dzieło naszych rąk!
