Psalmorum 83

1 Canticum Psalmi Asaph. Deus, quis similis erit tibi? ne taceas, neque compescaris, Deus:

Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

2 quoniam ecce inimici tui sonuerunt, et qui oderunt te extulerunt caput.

Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

3 Super populum tuum malignaverunt consilium, et cogitaverunt adversus sanctos tuos.

Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

4 Dixerunt: Venite, et disperdamus eos de gente, et non memoretur nomen Israël ultra.

Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

5 Quoniam cogitaverunt unanimiter; simul adversum te testamentum disposuerunt:

Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

6 tabernacula Idumæorum et Ismahelitæ, Moab et Agareni,

La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

7 Gebal, et Ammon, et Amalec; alienigenæ cum habitantibus Tyrum.

Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

8 Etenim Assur venit cum illis: facti sunt in adjutorium filiis Lot.

Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)

9 Fac illis sicut Madian et Sisaræ, sicut Jabin in torrente Cisson.

Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

10 Disperierunt in Endor; facti sunt ut stercus terræ.

Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

11 Pone principes eorum sicut Oreb, et Zeb, et Zebee, et Salmana: omnes principes eorum,

Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

12 qui dixerunt: Hæreditate possideamus sanctuarium Dei.

Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

13 Deus meus, pone illos ut rotam, et sicut stipulam ante faciem venti.

Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

14 Sicut ignis qui comburit silvam, et sicut flamma comburens montes,

Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

15 ita persequeris illos in tempestate tua, et in ira tua turbabis eos.

Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

16 Imple facies eorum ignominia, et quærent nomen tuum, Domine.

Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

17 Erubescant, et conturbentur in sæculum sæculi, et confundantur, et pereant.

Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

18 Et cognoscant quia nomen tibi Dominus: tu solus Altissimus in omni terra.

Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.