Psalmorum 73
1 Psalmus Asaph. Quam bonus Israël Deus, his qui recto sunt corde!
Asaf'ın mezmuru Tanrı gerçekten İsrail'e, Yüreği temiz olanlara karşı iyidir.
2 Mei autem pene moti sunt pedes, pene effusi sunt gressus mei:
Ama benim ayaklarım neredeyse tökezlemiş, Adımlarım az kalsın kaymıştı.
3 quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns.
Çünkü kötülerin gönencini gördükçe, Küstahları kıskanıyordum.
4 Quia non est respectus morti eorum, et firmamentum in plaga eorum.
Onlar acı nedir bilmezler, Bedenleri sağlıklı ve semizdir.
5 In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur.
Başkalarının derdini bilmez, Onlar gibi çile çekmezler.
6 Ideo tenuit eos superbia; operti sunt iniquitate et impietate sua.
Bu yüzden gurur onların gerdanlığı, Zorbalık onları örten bir giysi gibidir.
7 Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum; transierunt in affectum cordis.
Şişmanlıktan gözleri dışarı fırlar, İçleri kötülük kazanı gibi kaynar.
8 Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam; iniquitatem in excelso locuti sunt.
İnsanlarla eğlenir, kötü niyetle konuşur, Tepeden bakar, baskıyla tehdit ederler.
9 Posuerunt in cælum os suum, et lingua eorum transivit in terra.
Göklere karşı ağızlarını açarlar, Boş sözleri yeryüzünü dolaşır.
10 Ideo convertetur populus meus hic, et dies pleni invenientur in eis.
Bu yüzden halk onlardan yana döner, Sözlerini ağzı açık dinler.
11 Et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso?
Derler ki, “Tanrı nasıl bilir? Bilgisi var mı Yüceler Yücesi'nin?”
12 Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo obtinuerunt divitias.
İşte böyledir kötüler, Hep tasasız, sürekli varlıklarını artırırlar.
13 Et dixi: Ergo sine causa justificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas,
Anlaşılan boş yere yüreğimi temiz tutmuşum, Ellerimi yıkamışım suçsuzum diye.
14 et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis.
Gün boyu içim içimi yiyor, Her sabah azap çekiyorum.
15 Si dicebam: Narrabo sic; ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.
“Ben de onlar gibi konuşayım” deseydim, Senin çocuklarına ihanet etmiş olurdum.
16 Existimabam ut cognoscerem hoc; labor est ante me:
Bunu anlamak için düşündüğümde, Zor geldi bana,
17 donec intrem in sanctuarium Dei, et intelligam in novissimis eorum.
Tanrı'nın Tapınağı'na girene dek; O zaman anladım sonlarının ne olacağını.
18 Verumtamen propter dolos posuisti eis; dejecisti eos dum allevarentur.
Gerçekten onları kaygan yere koyuyor, Yıkıma sürüklüyorsun.
19 Quomodo facti sunt in desolationem? subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam.
Nasıl da bir anda yok oluyor, Siliniveriyorlar dehşet içinde!
20 Velut somnium surgentium, Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.
Uyanan birisi için rüya nasılsa, Sen de uyanınca, ya Rab, Hor göreceksin onların görüntüsünü.
21 Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt;
Kalbim kırıldığında, İçim acı dolduğunda,
22 et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi:
Akılsız ve bilgisizdim, Karşında bir hayvan gibi.
23 ut jumentum factus sum apud te, et ego semper tecum.
Yine de sürekli seninleyim, Sağ elimden tutarsın beni.
24 Tenuisti manum dexteram meam, et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me.
Öğütlerinle yol gösterir, Beni sonunda yüceliğe eriştirirsin.
25 Quid enim mihi est in cælo? et a te quid volui super terram?
Senden başka kimim var göklerde? İstemem senden başkasını yeryüzünde.
26 Defecit caro mea et cor meum; Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum.
Bedenim ve yüreğim tükenebilir, Ama Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek.
27 Quia ecce qui elongant se a te peribunt; perdidisti omnes qui fornicantur abs te.
Kuşkusuz yok olacak senden uzak duranlar, Ortadan kaldıracaksın sana vefasızlık edenleri.
28 Mihi autem adhærere Deo bonum est; ponere in Domino Deo spem meam: ut annuntiem omnes prædicationes tuas in portis filiæ Sion.
Ama benim için en iyisi Tanrı'ya yakın olmaktır; Bütün işlerini duyurayım diye Sığınak yaptım Egemen RAB'bi kendime.
