< Psalmorum 71 >
1 Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. In te, Domine, speravi; non confundar in æternum.
En ti, oh SEÑOR, he esperado; no sea yo confundido para siempre.
2 In justitia tua libera me, et eripe me: inclina ad me aurem tuam, et salva me.
Hazme escapar, y líbrame en tu justicia; inclina tu oído hacia mí y sálvame.
3 Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum, ut salvum me facias: quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu.
Seme por peña de fortaleza, adonde recurra yo continuamente; has mandado que yo sea salvo; porque tú eres mi roca, y mi castillo.
4 Deus meus, eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis, et iniqui:
Dios mío, líbrame de la mano del impío, de la mano del perverso y violento.
5 quoniam tu es patientia mea, Domine; Domine, spes mea a juventute mea.
Porque tú eres mi esperanza, Señor DIOS; seguridad mía desde mi juventud.
6 In te confirmatus sum ex utero; de ventre matris meæ tu es protector meus; in te cantatio mea semper.
Por ti he sido sustentado desde el vientre; de las entrañas de mi madre tú fuiste el que me sacaste; de ti ha sido siempre mi alabanza.
7 Tamquam prodigium factus sum multis; et tu adjutor fortis.
Como prodigio he sido a muchos, y tú mi refugio fuerte.
8 Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam, tota die magnitudinem tuam.
Sea llena mi boca de tu alabanza, de tu gloria todo el día.
9 Ne projicias me in tempore senectutis; cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.
No me deseches en el tiempo de la vejez; cuando mi fuerza se acabare, no me desampares.
10 Quia dixerunt inimici mei mihi, et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum,
Porque mis enemigos han tratado de mí; y los que acechan mi alma, consultaron juntamente.
11 dicentes: Deus dereliquit eum: persequimini et comprehendite eum, quia non est qui eripiat.
Diciendo: Dios lo ha dejado; perseguid y tomadle, porque no hay quien le libre.
12 Deus, ne elongeris a me; Deus meus, in auxilium meum respice.
Oh Dios, no te alejes de mí; Dios mío, acude pronto a mi socorro.
13 Confundantur et deficiant detrahentes animæ meæ; operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi.
Sean avergonzados, perezcan los adversarios de mi alma; sean cubiertos de vergüenza y de confusión los que buscan mi mal.
14 Ego autem semper sperabo, et adjiciam super omnem laudem tuam.
Mas yo siempre esperaré, y añadiré sobre toda tu alabanza.
15 Os meum annuntiabit justitiam tuam, tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam,
Mi boca publicará tu justicia y tu salud todo el día, aunque no sé el número de ellas.
16 introibo in potentias Domini; Domine, memorabor justitiæ tuæ solius.
Iré en la valentía del Señor DIOS; haré memoria de tu justicia, de la tuya solamente.
17 Deus, docuisti me a juventute mea; et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.
Oh Dios, me enseñaste desde mi juventud y hasta ahora; manifestaré tus maravillas.
18 Et usque in senectam et senium, Deus, ne derelinquas me, donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura est, potentiam tuam,
Y aun hasta la vejez y las canas; oh Dios, no me desampares; hasta que denuncie tu brazo a la posteridad; tus valentías a todos los que han de venir.
19 et justitiam tuam, Deus, usque in altissima; quæ fecisti magnalia, Deus: quis similis tibi?
Y tu justicia, oh Dios, hasta lo excelso; porque has hecho grandes cosas; Oh Dios, ¿quién como tú?
20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas! et conversus vivificasti me, et de abyssis terræ iterum reduxisti me.
Tú, que me has hecho ver muchas angustias y males; volverás y me darás vida, y de los abismos de la tierra volverás a levantarme.
21 Multiplicasti magnificentiam tuam; et conversus consolatus es me.
Aumentarás mi grandeza, y volverás a consolarme.
22 Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam, Deus; psallam tibi in cithara, sanctus Israël.
Asimismo yo te alabaré con instrumento de salterio, oh Dios mío; tu verdad cantaré yo a ti en el arpa, oh Santo de Israel.
23 Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi; et anima mea quam redemisti.
Mis labios se alegrarán cuando cantare alabanzas a ti; y mi alma, a la cual redimiste.
24 Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam, cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.
Asimismo mi lengua hablará también de tu justicia cada día; por cuanto fueron avergonzados, porque fueron confundidos los que mi mal procuraban.