< Psalmorum 7 >
1 Psalmus David, quem cantavit Domino pro verbis Chusi, filii Jemini. Domine Deus meus, in te speravi; salvum me fac ex omnibus persequentibus me, et libera me:
Ég treysti þér, Drottinn, Guð minn, að þú frelsir mig frá þeim sem ofsækja mig.
2 nequando rapiat ut leo animam meam, dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat.
Þeir vilja ráðast á mig úr launsátri eins og ljón, særa mig og draga burt hálfdauðan. Láttu það ekki takast!
3 Domine Deus meus, si feci istud, si est iniquitas in manibus meis,
En Drottinn, ef ég hefði illt fyrir stafni
4 si reddidi retribuentibus mihi mala, decidam merito ab inimicis meis inanis.
– ef ég launaði gott með illu eða beitti nágranna mína órétti,
5 Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat; et conculcet in terra vitam meam, et gloriam meam in pulverem deducat.
þá væri réttlátt að þú létir óvini mína eyða mér, fella mig og fótum troða.
6 Exsurge, Domine, in ira tua, et exaltare in finibus inimicorum meorum: et exsurge, Domine Deus meus, in præcepto quod mandasti,
En Drottinn! Rís þú upp í reiði gegn ofstopa óvina minna. Vakna þú Drottinn! Láttu mig ná rétti mínum!
7 et synagoga populorum circumdabit te: et propter hanc in altum regredere:
Safnaðu saman öllum þjóðum. Taktu þér sæti hátt uppi yfir þeim og dæmdu syndir þeirra.
8 Dominus judicat populos. Judica me, Domine, secundum justitiam meam, et secundum innocentiam meam super me.
En mig, Drottinn, lýstu mig réttlátan svo allir heyri, auglýstu réttlæti mitt og ráðvendni.
9 Consumetur nequitia peccatorum, et diriges justum, scrutans corda et renes, Deus.
Stöðvaðu alla illsku, Drottinn, og blessa þá sem í einlægni tilbiðja þig. Því að þú, réttláti Guð, kannar hugarfylgsni mannanna og rannsakar viðhorf þeirra og tilgang.
10 Justum adjutorium meum a Domino, qui salvos facit rectos corde.
Guð er skjöldur minn. Hann mun vernda mig. Hann frelsar þá sem hjartahreinir eru.
11 Deus judex justus, fortis, et patiens; numquid irascitur per singulos dies?
Guð er fullkomlega réttlátur dómari og dag hvern gremst honum illska hinna vondu.
12 Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit; arcum suum tetendit, et paravit illum.
Ef þeir iðrast ekki mun hann bregða sverði og eyða þeim. Hann hefur spennt boga sinn
13 Et in eo paravit vasa mortis, sagittas suas ardentibus effecit.
og lagt eldlegar örvar á streng, – banvænar örvar.
14 Ecce parturiit injustitiam; concepit dolorem, et peperit iniquitatem.
Hinn illi bruggar launráð og íhugar vélabrögð sín. Hann lætur til skarar skríða með lygum og svikum.
15 Lacum aperuit, et effodit eum; et incidit in foveam quam fecit.
Hann falli á eigin bragði.
16 Convertetur dolor ejus in caput ejus, et in verticem ipsius iniquitas ejus descendet.
Ofbeldið sem hann ætlaði öðrum, verði honum sjálfum að fjörtjóni.
17 Confitebor Domino secundum justitiam ejus, et psallam nomini Domini altissimi.
Ég lofa og vegsama Drottinn, því hann er góður. Ég vil lofsyngja nafni Drottins, honum sem er öllum drottnum æðri.