Psalmorum 69

1 In finem, pro iis qui commutabuntur. David. Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.

2 Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me.

3 Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.

4 Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste; quæ non rapui, tunc exsolvebam.

5 Deus, tu scis insipientiam meam; et delicta mea a te non sunt abscondita.

6 Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum; non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël.

7 Quoniam propter te sustinui opprobrium; operuit confusio faciem meam.

8 Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.

9 Quoniam zelus domus tuæ comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.

10 Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi.

11 Et posui vestimentum meum cilicium; et factus sum illis in parabolam.

12 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum.

13 Ego vero orationem meam ad te, Domine; tempus beneplaciti, Deus. In multitudine misericordiæ tuæ, exaudi me in veritate salutis tuæ.

14 Eripe me de luto, ut non infigar; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum.

15 Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum.

16 Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.

17 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; quoniam tribulor, velociter exaudi me.

18 Intende animæ meæ, et libera eam; propter inimicos meos, eripe me.

19 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam;

20 in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam: et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit; et qui consolaretur, et non inveni.

21 Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto.

22 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.

23 Obscurentur oculi eorum, ne videant, et dorsum eorum semper incurva.

24 Effunde super eos iram tuam, et furor iræ tuæ comprehendat eos.

25 Fiat habitatio eorum deserta, et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.

26 Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.

27 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, et non intrent in justitiam tuam.

28 Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur.

29 Ego sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscepit me.

30 Laudabo nomen Dei cum cantico, et magnificabo eum in laude:

31 et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas.

32 Videant pauperes, et lætentur; quærite Deum, et vivet anima vestra:

33 quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit.

34 Laudent illum cæli et terra; mare, et omnia reptilia in eis.

35 Quoniam Deus salvam faciet Sion, et ædificabuntur civitates Juda, et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam.

36 Et semen servorum ejus possidebit eam; et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.