Psalmorum 69

1 In finem, pro iis qui commutabuntur. David. Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.

Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. De David. Savu min, ho Dio; Ĉar la akvoj venis ĝis mia animo.

2 Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me.

Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.

3 Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.

Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.

4 Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste; quæ non rapui, tunc exsolvebam.

Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.

5 Deus, tu scis insipientiam meam; et delicta mea a te non sunt abscondita.

Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.

6 Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum; non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël.

Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!

7 Quoniam propter te sustinui opprobrium; operuit confusio faciem meam.

Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.

8 Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.

Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.

9 Quoniam zelus domus tuæ comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.

Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.

10 Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi.

Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.

11 Et posui vestimentum meum cilicium; et factus sum illis in parabolam.

Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.

12 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum.

Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.

13 Ego vero orationem meam ad te, Domine; tempus beneplaciti, Deus. In multitudine misericordiæ tuæ, exaudi me in veritate salutis tuæ.

Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.

14 Eripe me de luto, ut non infigar; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum.

Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.

15 Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum.

Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.

16 Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.

Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.

17 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; quoniam tribulor, velociter exaudi me.

Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.

18 Intende animæ meæ, et libera eam; propter inimicos meos, eripe me.

Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.

19 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam;

Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.

20 in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam: et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit; et qui consolaretur, et non inveni.

Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.

21 Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto.

Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.

22 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.

Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.

23 Obscurentur oculi eorum, ne videant, et dorsum eorum semper incurva.

Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.

24 Effunde super eos iram tuam, et furor iræ tuæ comprehendat eos.

Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.

25 Fiat habitatio eorum deserta, et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.

Ilia loĝejo dezertiĝu, En iliaj tendoj ne ekzistu loĝanto.

26 Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.

Ĉar tiun, kiun Vi frapis, ili persekutas, Kaj la suferojn de Viaj batitoj ili rakontas.

27 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, et non intrent in justitiam tuam.

Aldonu kulpon al ilia kulpo, Ke ili ne atingu Vian bonecon.

28 Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur.

Ili estu elstrekitaj el la libro de vivantoj, Kaj ili ne estu skribitaj kune kun virtuloj.

29 Ego sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscepit me.

Sed mi estas malriĉa kaj suferanta; Via helpo min defendu, ho Dio.

30 Laudabo nomen Dei cum cantico, et magnificabo eum in laude:

Mi gloros la nomon de Dio per kanto, Kaj mi rakontos en danko Lian grandecon.

31 et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas.

Kaj ĝi estos pli agrabla al la Eternulo, Ol bovo aŭ bovido kun kornoj kaj fendohavaj hufoj.

32 Videant pauperes, et lætentur; quærite Deum, et vivet anima vestra:

Vidos humiluloj kaj ĝojos! Ho serĉantoj de Dio, via koro reviviĝu.

33 quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit.

Ĉar la Eternulo aŭskultas humilulojn, Kaj Siajn malliberulojn Li ne malŝatas.

34 Laudent illum cæli et terra; mare, et omnia reptilia in eis.

Gloru Lin la ĉielo kaj la tero, La maroj, kaj ĉio, kio en ili moviĝas.

35 Quoniam Deus salvam faciet Sion, et ædificabuntur civitates Juda, et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam.

Ĉar Dio helpos Cionon kaj konstruos la urbojn de Judujo, Ke oni tie loĝos kaj ilin heredos.

36 Et semen servorum ejus possidebit eam; et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.

Kaj la idaro de Liaj sklavoj ĝin heredos, Kaj la amantoj de Lia nomo loĝos en ĝi.