Psalmorum 65

1 In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire. Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddetur votum in Jerusalem.

Przewodnikowi chóru. Psalm i pieśń Dawida. Tobie, Boże, należy się chwała na Syjonie i tobie [złożone] śluby należy wypełnić.

2 Exaudi orationem meam; ad te omnis caro veniet.

Ty wysłuchujesz modlitwy, dlatego do ciebie przyjdzie wszelkie ciało.

3 Verba iniquorum prævaluerunt super nos, et impietatibus nostris tu propitiaberis.

Wielkie nieprawości wzięły górę nad nami; ty oczyszczasz nasze występki.

4 Beatus quem elegisti et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ; sanctum est templum tuum,

Błogosławiony, [kogo] ty wybierasz i przyjmujesz, aby mieszkał w twoich przedsionkach; będziemy nasyceni dobrami twego domu, twej świętej świątyni.

5 mirabile in æquitate. Exaudi nos, Deus, salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe.

Straszliwymi rzeczami odpowiesz nam według sprawiedliwości, Boże naszego zbawienia, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.

6 Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia;

Ty, który utwierdzasz góry swoją mocą, przepasany potęgą;

7 qui conturbas profundum maris, sonum fluctuum ejus. Turbabuntur gentes,

Ty, który uciszasz szum morza, szum jego fal, i wrzawę narodów;

8 et timebunt qui habitant terminos a signis tuis; exitus matutini et vespere delectabis.

Mieszkańcy krańców [ziemi] boją się twoich znaków; ty radujesz [ich] nastawaniem poranka i wieczora.

9 Visitasti terram, et inebriasti eam; multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis; parasti cibum illorum: quoniam ita est præparatio ejus.

Nawiedzasz ziemię i zraszasz ją, wzbogacasz ją obficie strumieniem Bożym pełnym wody. Przygotowujesz im zboże, gdy tak przysposabiasz ziemię.

10 Rivos ejus inebria; multiplica genimina ejus: in stillicidiis ejus lætabitur germinans.

Nawadniasz jej zagony, wyrównujesz jej bruzdy, zmiękczasz ją deszczami i błogosławisz jej urodzaje.

11 Benedices coronæ anni benignitatis tuæ, et campi tui replebuntur ubertate.

Wieńczysz rok swoją dobrocią, a twoje ścieżki ociekają tłuszczem.

12 Pinguescent speciosa deserti, et exsultatione colles accingentur.

Skrapiasz pustynne pastwiska, a pagórki przepasują się radością.

13 Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento; clamabunt, etenim hymnum dicent.

Łąki przyodziewają się stadami, a doliny okrywają się zbożem; wykrzykują [radośnie] i śpiewają.