Psalmorum 65

1 In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire. Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddetur votum in Jerusalem.

«Εις τον πρώτον μουσικόν. Ψαλμός ωδής του Δαβίδ.» Σε προσμένει ύμνος, Θεέ, εν Σιών· και εις σε θέλει αποδοθή η ευχή.

2 Exaudi orationem meam; ad te omnis caro veniet.

Ω ακούων προσευχήν, εις σε θέλει έρχεσθαι πάσα σαρξ.

3 Verba iniquorum prævaluerunt super nos, et impietatibus nostris tu propitiaberis.

Λόγοι ανομίας υπερίσχυσαν κατ' εμού· συ θέλεις καθαρίσει τας παραβάσεις ημών.

4 Beatus quem elegisti et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ; sanctum est templum tuum,

Μακάριος εκείνος, τον οποίον εξέλεξας και προσέλαβες, διά να κατοική εν ταις αυλαίς σου· θέλομεν χορτασθή από των αγαθών του οίκου σου, του αγίου ναού σου.

5 mirabile in æquitate. Exaudi nos, Deus, salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe.

Διά τρομερών πραγμάτων μετά δικαιοσύνης θέλεις αποκρίνεσθαι προς ημάς, Θεέ της σωτηρίας ημών, η ελπίς πάντων των περάτων της γης, και των μακράν εν θαλάσση·

6 Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia;

ο στερεόνων διά της δυνάμεώς σου τα όρη, ο περιεζωσμένος ισχύν·

7 qui conturbas profundum maris, sonum fluctuum ejus. Turbabuntur gentes,

ο κατασιγάζων τον ήχον της θαλάσσης, τον ήχον των κυμάτων αυτής και τον θόρυβον των λαών.

8 et timebunt qui habitant terminos a signis tuis; exitus matutini et vespere delectabis.

και αυτοί οι κατοικούντες τα πέρατα φοβούνται τα σημεία σου· χαροποιείς τας αρχάς της αυγής και της εσπέρας.

9 Visitasti terram, et inebriasti eam; multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis; parasti cibum illorum: quoniam ita est præparatio ejus.

Επισκέπτεσαι την γην και ποτίζεις αυτήν· υπερπλουτίζεις αυτήν· ο ποταμός του Θεού είναι πλήρης υδάτων· ετοιμάζεις τον σίτον αυτών, επειδή ούτω διέταξας.

10 Rivos ejus inebria; multiplica genimina ejus: in stillicidiis ejus lætabitur germinans.

Τα αυλάκια αυτής ποτίζεις· εξομαλίζεις τους βώλους αυτής· απαλύνεις αυτήν διά σταλακτής βροχής· ευλογείς τα βλαστήματα αυτής.

11 Benedices coronæ anni benignitatis tuæ, et campi tui replebuntur ubertate.

Στεφανόνεις το έτος με τα αγαθά σου· και τα ίχνη σου σταλάζουσι πάχος.

12 Pinguescent speciosa deserti, et exsultatione colles accingentur.

Σταλάζουσιν αι βοσκαί της ερήμου και οι λόφοι περιζώνονται χαράν.

13 Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento; clamabunt, etenim hymnum dicent.

Αι πεδιάδες είναι ενδεδυμέναι ποίμνια και αι κοιλάδες εσκεπασμέναι υπό σίτου· αλαλάζουσι και έτι υμνολογούσι.