< Psalmorum 63 >

1 Psalmus David, cum esset in deserto Idumææ. Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo. Sitivit in te anima mea; quam multipliciter tibi caro mea!
مزمور داوود دربارۀ زمانی که در بیابان یهودا به سر می‌برد. ای خدا، تو خدای من هستی؛ سحرگاهان تو را می‌جویم. جان من مشتاق توست؛ تمام وجودم همچون زمینی خشک و بی‌آب، تشنهٔ توست.
2 In terra deserta, et invia, et inaquosa, sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam.
تو را در خانۀ مقدّست دیده‌ام و قدرت و جلال تو را مشاهده کرده‌ام.
3 Quoniam melior est misericordia tua super vitas, labia mea laudabunt te.
محبت تو برایم شیرینتر از زندگی است، پس لبهای من تو را ستایش خواهد کرد،
4 Sic benedicam te in vita mea, et in nomine tuo levabo manus meas.
و تا زنده‌ام تو را سپاس خواهم گفت و دست دعا به سوی تو دراز خواهم کرد.
5 Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea, et labiis exsultationis laudabit os meum.
جان من سیر خواهد شد و با شادی خداوند را ستایش خواهد کرد.
6 Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te.
شب هنگام در بستر خود به تو می‌اندیشم.
7 Quia fuisti adjutor meus, et in velamento alarum tuarum exsultabo.
تو همیشه مددکار من بوده‌ای، پس در زیر بالهای تو شادی خواهم کرد.
8 Adhæsit anima mea post te; me suscepit dextera tua.
همیشه در تو پناه خواهم گرفت و تو با دست پرقدرتت از من حمایت خواهی نمود.
9 Ipsi vero in vanum quæsierunt animam meam: introibunt in inferiora terræ;
اما آنانی که قصد جان مرا دارند هلاک شده، به زیر زمین فرو خواهند رفت؛
10 tradentur in manus gladii: partes vulpium erunt.
در جنگ به دم شمشیر خواهند افتاد و طعمهٔ گرگها خواهند شد.
11 Rex vero lætabitur in Deo; laudabuntur omnes qui jurant in eo: quia obstructum est os loquentium iniqua.
اما من در خدا شادی خواهم کرد و همهٔ کسانی که بر خدا اعتماد نموده‌اند او را ستایش خواهند کرد، اما دهان دروغگویان بسته خواهد شد.

< Psalmorum 63 >