< Psalmorum 60 >

1 In finem, pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam, cum succendit Mesopotamiam Syriæ et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia. Deus, repulisti nos, et destruxisti nos; iratus es, et misertus es nobis.
Salmo “Mictão” de Davi, de ensinamento, para o regente, conforme “Susanedute”, quando lutou contra os de Arã-Naraim e Arã-Zobá, e Joabe voltou vitorioso, tendo ferido no Vale do Sal a doze mil dos de Edom: Deus, tu nos rejeitaste, e nos quebraste; tu te encheste de ira. [Por favor], restaura-nos!
2 Commovisti terram, et conturbasti eam; sana contritiones ejus, quia commota est.
Tu fizeste a terra tremer, [e] a abriste; cura suas rachaduras, porque ela está abalada.
3 Ostendisti populo tuo dura; potasti nos vino compunctionis.
Mostraste ao teu povo coisas duras; nos fizeste beber vinho perturbador.
4 Dedisti metuentibus te significationem, ut fugiant a facie arcus; ut liberentur dilecti tui.
Deste uma bandeira aos que te temem, para se refugiarem dos tiros de arco. (Selá)
5 Salvum fac dextera tua, et exaudi me.
Para que os teus amados sejam livrados; salva-nos com tua mão direita, e responde-nos.
6 Deus locutus est in sancto suo: lætabor, et partibor Sichimam; et convallem tabernaculorum metibor.
Deus falou em seu santuário: Eu me alegrarei; repartirei a Siquém e medirei o vale de Sucote.
7 Meus est Galaad, et meus est Manasses; et Ephraim fortitudo capitis mei. Juda rex meus;
Meu [é] Gileade, e meu [é] Manassés; e Efraim [é] a força de minha cabeça; Judá [é] meu legislador.
8 Moab olla spei meæ. In Idumæam extendam calceamentum meum: mihi alienigenæ subditi sunt.
Moabe [é] minha bacia de lavar; sobre Edom lançarei minha sandália; gritarei de alegria sobre a Filístia.
9 Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumæam?
Quem me levará a uma cidade fortificada? Quem me guiará até Edom?
10 nonne tu, Deus, qui repulisti nos? et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris?
Não serás tu, ó Deus, que tinha nos rejeitado? Não saías tu, ó Deus, com nossos exércitos?
11 Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.
Dá-nos socorro para a angústia; porque a salvação de [origem] humana é inútil.
12 In Deo faciemus virtutem; et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.
Com Deus faremos coisas grandiosas; e ele atropelará nossos adversários.

< Psalmorum 60 >