Psalmorum 54

1 In finem, in carminibus. Intellectus David, cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos? Deus, in nomine tuo salvum me fac, et in virtute tua judica me.

Ki he Takimuʻa ʻi he Nekina ko e Saame akonaki ʻa Tevita, ʻi he haʻu ʻae kakai Sifi, ʻonau pehē kia Saula, ʻIkai ʻoku fufū ʻa Tevita ʻiate kimautolu? Fakamoʻui au, ʻE ʻOtua, ʻi ho huafa, mo ke fakamaau au ʻi ho mālohi.

2 Deus, exaudi orationem meam; auribus percipe verba oris mei.

Fanongo mai ki heʻeku lotu, ʻE ʻOtua fakafanongo ki he ngaahi lea ʻa hoku ngutu.

3 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam, et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.

He kuo tuʻu hake kiate au ʻae kau muli, pea ʻoku kumi hoku laumālie ʻe he kau fakamālohi: ʻoku ʻikai te nau fokotuʻu ʻae ʻOtua ʻi honau ʻao. (Sila)

4 Ecce enim Deus adjuvat me, et Dominus susceptor est animæ meæ.

Vakai, ko hoku tokoni ʻae ʻOtua: ʻoku ʻiate kinautolu ʻoku poupou hoku laumālie ʻae ʻEiki.

5 Averte mala inimicis meis; et in veritate tua disperde illos.

‌ʻE totongi ʻe ia ʻaki ʻae kovi ki hoku ngaahi fili: ke ke motuhi ʻakinautolu ʻi ho moʻoni.

6 Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.

Te u ʻatu fiemālie pē ʻae feilaulau kiate koe: te u fakamālō ki ho huafa, ʻE Sihova he ʻoku lelei ia.

7 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me, et super inimicos meos despexit oculus meus.

He kuo ne fakamoʻui au mei he mamahi kotoa pē: pea kuo mamata ʻe hoku mata ki hoku ngaahi fili.