Psalmorum 54

1 In finem, in carminibus. Intellectus David, cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos? Deus, in nomine tuo salvum me fac, et in virtute tua judica me.

Ki te tino kaiwhakatangi Nekinoto. He Makiri, na Rawiri i te haerenga o nga Tiwhi ki a Haora, ki ai, He teka ianei kei a matou a Rawiri e piri ana? E te Atua, kia whakaorangia ahau e tou ingoa; kia whakawakia hoki ahau e tou kaha.

2 Deus, exaudi orationem meam; auribus percipe verba oris mei.

E te Atua, whakarongo ki taku inoi, tahuri mai tou taringa ki nga kupu a toku mangai.

3 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam, et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.

No te mea kua whakatika mai nga tangata iwi ki ki ahau, a e whaia ana toku wairua e te hunga tukino: kahore i waiho e ratou te Atua ki to ratou aroaro. (Hera)

4 Ecce enim Deus adjuvat me, et Dominus susceptor est animæ meæ.

Tenei te Atua hei kaiawhina moku; kei roto te Ariki i te hunga e tautoko ake ana i toku wairua.

5 Averte mala inimicis meis; et in veritate tua disperde illos.

Mana e utu te kino o oku hoariri: huna ratou, he pono nei hoki koe.

6 Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.

Ka kakama ahau ki te mea patunga tapu ki a koe, ka whakamoemiti ki tou ingoa, e Ihowa: he mea pai hoki.

7 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me, et super inimicos meos despexit oculus meus.

Kua whakaorangia hoki ahau e ia i roto i nga he katoa: a kua titiro toku kanohi ki te mea e hiahia ana ahau ki oku hoariri.