Psalmorum 54

1 In finem, in carminibus. Intellectus David, cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos? Deus, in nomine tuo salvum me fac, et in virtute tua judica me.

Rombaho iraho ry Andrianañahare ty amy tahina’oy, vaho meo-to amo haozara’oo.

2 Deus, exaudi orationem meam; auribus percipe verba oris mei.

Ry Andrianañahare, janjiño ty halaliko, toloro ravembia o entam-bavakoo.

3 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam, et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.

Miongake hiatreatre ahy ty ambahiny, paia’ o mitrotrofiakeo ty fiaiko, tsy nampiaoloe’ iareo t’i Andrianañahare. Selà

4 Ecce enim Deus adjuvat me, et Dominus susceptor est animæ meæ.

Inao! Mpañimb’ahy t’i Andrianañahare, Fiatoam-piaiko t’i Talè.

5 Averte mala inimicis meis; et in veritate tua disperde illos.

Hafote’e amo mivoñoñe ahiko ty haratia’ iareo; Rotsaho iereo ami’ty figahiña’o.

6 Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.

Mañenga ama’o an-tsatrin-tro iraho, andriañeko i tahina’oy ry Iehovà, amy te ie ty soa;

7 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me, et super inimicos meos despexit oculus meus.

Fa nafaha’e amako ze hene haemberañe, vaho nisambae’ o masokoo o rafelahikoo.