Psalmorum 51

1 In finem. Psalmus David, cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam; et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.

Al la ĥorestro. Psalmo de David, kiam venis al li la profeto Natan post lia aliĝo al Bat-Ŝeba. Korfavoru min, ho Dio, laŭ Via boneco; Laŭ Via granda kompatemeco elstreku miajn pekojn.

2 Amplius lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.

Lavu min tute pure de mia krimo, Kaj purigu min de mia peko.

3 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper.

Ĉar miajn kulpojn mi konsciadas; Kaj mia peko estas ĉiam antaŭ mi.

4 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris.

Antaŭ Vi sola mi pekis, Kaj mi faris tion, kio estas malbona antaŭ Viaj okuloj; Tial Vi estas justa en Via vorto Kaj pura en Via juĝo.

5 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea.

Mi estas ja naskita en krimo; Kaj en peko gravediĝis per mi mia patrino.

6 Ecce enim veritatem dilexisti; incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.

Vi amas ja veron en la koro, Kaj en kaŝiteco Vi aperigas al mi saĝon.

7 Asperges me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et super nivem dealbabor.

Senpekigu min per hisopo, kaj mi fariĝos pura; Lavu min, kaj mi estos pli blanka ol neĝo.

8 Auditui meo dabis gaudium et lætitiam, et exsultabunt ossa humiliata.

Aŭdigu al mi ĝojon kaj gajecon, Kaj regajiĝos la ostoj, kiujn Vi batis.

9 Averte faciem tuam a peccatis meis, et omnes iniquitates meas dele.

Kaŝu Vian vizaĝon de miaj pekoj, Kaj ĉiujn miajn krimojn elstreku.

10 Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis.

Koron puran kreu al mi, ho Dio, Kaj spiriton fidelan novigu en mi.

11 Ne projicias me a facie tua, et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.

Ne forpuŝu min de Via vizaĝo, Kaj Vian sanktan spiriton ne forprenu de mi.

12 Redde mihi lætitiam salutaris tui, et spiritu principali confirma me.

Redonu al mi la ĝojon de Via helpo; Kaj spirito bonfara fortikigu min.

13 Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.

Mi instruos al la krimuloj Vian vojon; Kaj pekuloj revenos al Vi.

14 Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ, et exsultabit lingua mea justitiam tuam.

Liberigu min de sango, ho Dio, Dio de mia savo; Mia lango kantos Vian justecon.

15 Domine, labia mea aperies, et os meum annuntiabit laudem tuam.

Ho, mia Sinjoro, malfermu miajn lipojn; Kaj mia buŝo rakontos Vian gloron.

16 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique; holocaustis non delectaberis.

Ĉar Vi ne deziras oferdonon, alie mi ĝin donus; Brulofero ne plaĉas al Vi.

17 Sacrificium Deo spiritus contribulatus; cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.

Oferdonoj al Dio estas spirito suferanta; Koron suferantan kaj humilan Vi, ho Dio, ne malŝatas.

18 Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, ut ædificentur muri Jerusalem.

Bonfaru al Cion laŭ Via favoro, Konstruu la murojn de Jerusalem;

19 Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta; tunc imponent super altare tuum vitulos.

Tiam plaĉos al Vi oferdonoj de pieco, brulofero kaj plenofero; Tiam oni metos sur Vian altaron junajn bovojn.