Psalmorum 50
1 Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est, et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.
Psalmo de Asaf. Dio de la dioj, la Eternulo, ekparolis, Kaj vokis la teron de la sunleviĝo ĝis la sunsubiro.
2 Ex Sion species decoris ejus:
El Cion, la perfektaĵo de beleco, Dio ekbrilis.
3 Deus manifeste veniet; Deus noster, et non silebit. Ignis in conspectu ejus exardescet; et in circuitu ejus tempestas valida.
Nia Dio venas kaj ne silentas; Fajro ekstermanta estas antaŭ Li, Ĉirkaŭ Li estas granda ventego.
4 Advocabit cælum desursum, et terram, discernere populum suum.
Li vokas la ĉielon supre kaj la teron, Por juĝi Sian popolon:
5 Congregate illi sanctos ejus, qui ordinant testamentum ejus super sacrificia.
Kolektu al Mi Miajn fidelulojn, Kiuj faris kun Mi interligon ĉe oferdono.
6 Et annuntiabunt cæli justitiam ejus, quoniam Deus judex est.
Kaj la ĉielo proklamis Lian justecon, Ĉar Dio estas tiu juĝanto. (Sela)
7 Audi, populus meus, et loquar; Israël, et testificabor tibi: Deus, Deus tuus ego sum.
Aŭskultu, ho Mia popolo, kaj Mi parolos; Ho Izrael, Mi atestos pri vi; Mi estas Dio, via Dio.
8 Non in sacrificiis tuis arguam te; holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.
Ne pro viaj oferdonoj Mi vin riproĉos, Ĉar viaj bruloferoj estas ĉiam antaŭ Mi.
9 Non accipiam de domo tua vitulos, neque de gregibus tuis hircos:
Mi ne prenos el via domo bovidon, Nek el viaj kortoj kaprojn:
10 quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, jumenta in montibus, et boves.
Ĉar al Mi apartenas ĉiuj bestoj en la arbaroj, Miloj da brutoj sur la montoj;
11 Cognovi omnia volatilia cæli, et pulchritudo agri mecum est.
Mi konas ĉiujn birdojn sur la montoj, Kaj ĉiuj bestoj de la kampoj estas antaŭ Mi.
12 Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ et plenitudo ejus.
Se Mi fariĝus malsata, Mi ne dirus al vi, Ĉar al Mi apartenas la mondo, kaj ĉio, kio ĝin plenigas.
13 Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?
Ĉu Mi manĝas viandon de bovoj, Kaj ĉu Mi trinkas sangon de kaproj?
14 Immola Deo sacrificium laudis, et redde Altissimo vota tua.
Oferdonu al Dio dankon, Kaj plenumu antaŭ la Plejaltulo viajn promesojn.
15 Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me.
Voku Min en la tago de mizero; Mi vin liberigos, kaj vi Min gloros.
16 Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras justitias meas? et assumis testamentum meum per os tuum?
Sed al la malpiulo Dio diris: Por kio vi parolas pri Miaj leĝoj Kaj portas Mian interligon en via buŝo,
17 Tu vero odisti disciplinam, et projecisti sermones meos retrorsum.
Dum vi malamas moralinstruon Kaj ĵetas Miajn vortojn malantaŭen de vi?
18 Si videbas furem, currebas cum eo; et cum adulteris portionem tuam ponebas.
Kiam vi vidas ŝteliston, vi aliĝas al li, Kaj kun adultuloj vi estas partoprenanto;
19 Os tuum abundavit malitia, et lingua tua concinnabat dolos.
Vian buŝon vi uzas por malbono, Kaj via lango plektas falsaĵon;
20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum.
Vi sidas kaj parolas kontraŭ via frato, Pri la filo de via patrino vi kalumnias.
21 Hæc fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam.
Tion vi faris, kaj Mi silentis; Kaj vi pensis, ke Mi estas tia, kiel vi. Mi punos vin, kaj Mi metos ĉion antaŭ viajn okulojn.
22 Intelligite hæc, qui obliviscimini Deum, nequando rapiat, et non sit qui eripiat.
Komprenu ĉi tion, vi, kiuj forgesas Dion; Alie Mi disŝiros, kaj neniu savos.
23 Sacrificium laudis honorificabit me, et illic iter quo ostendam illi salutare Dei.
Kiu oferdonas dankon, tiu Min honoras; Kaj kiu estas singarda en la vojo, Al tiu Mi aperigos Dian helpon.
