< Psalmorum 49 >
1 In finem, filiis Core. Psalmus. Audite hæc, omnes gentes; auribus percipite, omnes qui habitatis orbem:
2 quique terrigenæ et filii hominum, simul in unum dives et pauper.
3 Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.
4 Inclinabo in parabolam aurem meam; aperiam in psalterio propositionem meam.
5 Cur timebo in die mala? iniquitas calcanei mei circumdabit me.
6 Qui confidunt in virtute sua, et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur.
7 Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam,
8 et pretium redemptionis animæ suæ. Et laborabit in æternum;
9 et vivet adhuc in finem.
10 Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes: simul insipiens et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas,
11 et sepulchra eorum domus illorum in æternum; tabernacula eorum in progenie et progenie: vocaverunt nomina sua in terris suis.
12 Et homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.
13 Hæc via illorum scandalum ipsis; et postea in ore suo complacebunt.
14 Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum justi in matutino; et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum. (Sheol )
15 Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me. (Sheol )
16 Ne timueris cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus:
17 quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria ejus.
18 Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur; confitebitur tibi cum benefeceris ei.
19 Introibit usque in progenies patrum suorum; et usque in æternum non videbit lumen.
20 Homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.
