Psalmorum 38
1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato. Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me:
Dawid dwom. Adesrɛ. Ao Awurade, nka mʼanim wɔ wʼabofuo mu na ntwe mʼaso wɔ wʼabufuhyeɛ mu.
2 quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.
Wo bɛmma ahwire me mu, na wo nsa adwerɛ me.
3 Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:
Wʼabofuhyeɛ no enti, ahoɔden biara nni me mu; me bɔne enti, me nnompe ahodwo.
4 quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
Mʼafɔdie amene me te sɛ adesoa a emu yɛ duru dodo.
5 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
Mʼakuro bɔn na aporɔ ɛsiane me bɔne mu agyimisɛm enti.
6 Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.
Makoto na wɔabrɛ me ase; da mu nyinaa menantenante twa agyaadwoɔ.
7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.
Mʼakyi dompe mu yea boro so: ahoɔden biara nni me onipadua mu.
8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.
Mabrɛ na mapɛkyɛ koraa. Mʼakoma mu yea ma me si apinie.
9 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
Ao Awurade, deɛ merehwɛ anim nyinaa da wʼanim; mʼapinisie nhintaa wo.
10 Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
Mʼakoma bɔ paripari, na mʼahoɔden asa mpo mʼaniwa aduru sum.
11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
Mʼapirakuro enti me nnamfonom ne mʼayɔnkofoɔ mmɛn me; mʼafipamfoɔ twe wɔn ho firi me ho.
12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.
Wɔn a wɔpɛ sɛ wɔkum me no sum me mfidie, wɔn a wɔpɛ sɛ wɔha me no di me sɛeɛ ho nkɔmmɔ. Ɛda mu nyinaa wɔdwene nnaadaasɛm ho.
13 Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.
Mete sɛ ɔsotifoɔ a ɔnte asɛm, mete sɛ mumu a ɔntumi nkasa.
14 Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.
Mayɛ sɛ obi a ɔnte asɛm, deɛ nʼano ntumi mma mmuaeɛ.
15 Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.
Ao Awurade, meretwɛn wo; Ao Awurade me Onyankopɔn, wobɛgye me so.
16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
Mekaa sɛ, “Mma wɔn ani nnye; anaa mma wɔnhoahoa wɔn ho wɔ me nan a awatiri no enti.”
17 Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
Mereyɛ mahwe ase, na me yea da so wɔ me mu.
18 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.
Meka me mfomsoɔ kyerɛ; me bɔne hyɛ me so.
19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
Bebree na wɔyɛ mʼatamfoɔ; wɔn a wɔtane me kwa no dɔɔso.
20 Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.
Wɔn a wɔde bɔne tua me papa so ka no bɔ me ahohora ɛberɛ a mereyɛ papa.
21 Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.
Ao, Awurade nnya me. Ao me Onyankopɔn, nkɔ akyiri!
22 Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.
Bra ntɛm bɛboa me, Awurade, mʼAgyenkwa. Wɔde ma ɔdwomkyerɛfoɔ no. Yedutun.
