Psalmorum 38
1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato. Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me:
Dawid dwom. Adesrɛ. Awurade, nka mʼanim wɔ wʼabufuw mu na ntwe mʼaso wɔ wʼabufuwhyew mu.
2 quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.
Wo bɛmma hwirew me mu, na wo nsa adwerɛw me.
3 Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:
Wʼabufuwhyew no nti ahoɔden biara nni me mu; me bɔne nti, me nnompe ahodwow.
4 quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
Mʼafɔdi amene me te sɛ adesoa a mu yɛ duru dodo.
5 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
Mʼakuru bɔn na aporɔw esiane me bɔne mu agyimisɛm nti.
6 Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.
Makotow na wɔabrɛ me ase; da mu nyinaa menantenantew twa agyaadwo.
7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.
Mʼakyi dompe mu yaw boro so: ahoɔden biara nni me nipadua mu.
8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.
Mabrɛ na mapɛtɛw koraa. Me koma mu yaw ma misi apini.
9 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
Awurade, nea merehwɛ anim nyinaa da wʼanim; mʼapinisi nhintaw wo.
10 Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
Me koma bɔ kitirikitiri, na mʼahoɔden asa mpo mʼaniwa aduru sum.
11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
Mʼapirakuru nti me nnamfonom ne me yɔnkonom mmɛn me; mʼafipamfo twe wɔn ho fi me ho.
12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.
Wɔn a wɔpɛ sɛ wokum me no sum me mfiri, wɔn a wɔpɛ sɛ wɔhaw me no di me sɛe ho nkɔmmɔ da mu nyinaa wodwen nnaadaasɛm ho.
13 Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.
Mete sɛ ɔsotifo a ɔnte asɛm, mete sɛ mum a ontumi nkasa.
14 Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.
Mayɛ sɛ obi a ɔnte asɛm, nea nʼano ntumi mma mmuae.
15 Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.
Awurade, meretwɛn wo; Awurade me Nyankopɔn, wubegye me so.
16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
Mekae se, “Mma wɔn ani nnye; anaa wɔmma wɔn ho so bere a mʼanan awatiri no.”
17 Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
Mereyɛ mahwe ase, na me yaw da so wɔ me mu.
18 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.
Meka me mfomso kyerɛ; me bɔne hyɛ me so.
19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
Bebree na wɔyɛ mʼatamfo; wɔn a wɔtan me kwa no dɔɔso.
20 Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.
Wɔn a wɔde bɔne tua me papa so ka no, bɔ me ahohora bere a mereyɛ papa.
21 Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.
Awurade nnyaw me. Me Nyankopɔn, nkɔ akyiri!
22 Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.
Bra ntɛm bɛboa me, Awurade, mʼAgyenkwa. Wɔde ma dwonkyerɛfo no. Yedutun.
