Psalmorum 38

1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato. Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me:

۱ مزمور داود برای تذکر ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.

2 quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.

۲ زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است.

3 Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:

۳ در جسد من به‌سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به‌سبب خطای خودم سلامتی نی.

4 quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.

۴ زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده.

5 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.

۵ جراحات من متعفن و مقروح شده است، به‌سبب حماقت من.

6 Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.

۶ به خود می‌پیچم وبی نهایت منحنی شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم.

7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.

۷ زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست.

8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.

۸ من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام و از فغان دل خود نعره می‌زنم.

9 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.

۹ ‌ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد.

10 Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

۱۰ دل من می‌طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست.

11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.

۱۱ دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می‌ایستند و خویشان من دور ایستاده‌اند.

12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.

۱۲ آنانی که قصد جانم دارند دام می‌گسترند و بداندیشانم سخنان فتنه انگیز می‌گویند و تمام روزحیله را تفکر می‌کنند.

13 Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.

۱۳ و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند.

14 Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.

۱۴ و مثل کسی گردیده‌ام که نمی شنود و کسی‌که در زبانش حجتی نباشد.

15 Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.

۱۵ زیرا که‌ای خداوند انتظار تو را می‌کشم. تو‌ای یهوه خدایم جواب خواهی داد.

16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

۱۶ چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند.

17 Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.

۱۷ زیرا که برای افتادن نصب شده‌ام ودرد من همیشه پیش روی من است.

18 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.

۱۸ زیرا گناه خود را اخبار می‌نمایم و از خطای خود غمگین هستم.

19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.

۱۹ اما دشمنانم زنده و زورآوراند و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند.

20 Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.

۲۰ وآنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند. برمن عداوت می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم.

21 Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.

۲۱ ‌ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش.

22 Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.

۲۲ و برای اعانت من تعجیل فرما‌ای خداوندی که نجات من هستی.