Psalmorum 38
1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato. Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me:
Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
2 quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.
Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
3 Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:
Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
4 quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.
5 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.
6 Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.
Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
9 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
10 Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.
12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
13 Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.
Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
14 Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.
Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
15 Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.
Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
17 Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
18 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.
Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.
19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
20 Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.
Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
21 Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.
Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
22 Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.
Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.
