Psalmorum 2

1 Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus christum ejus.

Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2 Dirumpamus vincula eorum, et projiciamus a nobis jugum ipsorum.

Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

3 Qui habitat in cælis irridebit eos, et Dominus subsannabit eos.

Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4 Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.

Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5 Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion, montem sanctum ejus, prædicans præceptum ejus.

Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6 Dominus dixit ad me: Filius meus es tu; ego hodie genui te.

Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7 Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terræ.

Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8 Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.

Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9 Et nunc, reges, intelligite; erudimini, qui judicatis terram.

Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10 Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore.

Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11 Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa.

Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12 Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo.

Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.