Psalmorum 147
1 Alleluja. Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.
Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
2 Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit:
La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
3 qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum;
Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
4 qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat.
Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
5 Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiæ ejus non est numerus.
Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
6 Suscipiens mansuetos Dominus; humilians autem peccatores usque ad terram.
La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
7 Præcinite Domino in confessione; psallite Deo nostro in cithara.
Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
8 Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum;
Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
9 qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum.
Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
10 Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
11 Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.
Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
12 Alleluja. Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion.
Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
13 Quoniam confortavit seras portarum tuarum; benedixit filiis tuis in te.
Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
14 Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.
Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
15 Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo ejus.
Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
16 Qui dat nivem sicut lanam; nebulam sicut cinerem spargit.
Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
17 Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?
Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
18 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.
Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
19 Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.
Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
20 Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.
Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
