Psalmorum 142

1 Intellectus David, cum esset in spelunca, oratio. Voce mea ad Dominum clamavi, voce mea ad Dominum deprecatus sum.

Kathutkung: Devit, Lungngoum thung aonae koehoi a sak e Kai teh, BAWIPA koevah ka hram. BAWIPA koe hram laihoi ka kâhei.

2 Effundo in conspectu ejus orationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuntio:

Na hma lah ka phuenangnae ka pâpho teh, ka reithainae hai a hmalah ka dei pouh.

3 in deficiendo ex me spiritum meum, et tu cognovisti semitas meas. In via hac qua ambulabam absconderunt laqueum mihi.

Ka muitha ni ka thungvah a puen toteh, Bawipa nang dueng ni doeh kaie lamthung teh na panue. Taminaw ni ka dawn e lamthung dawkvah, tangkam hah arulahoi a patûng awh.

4 Considerabam ad dexteram, et videbam, et non erat qui cognosceret me: periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam.

Aranglah na khet teh na panue. Kai na kapanuekkhaikung apihai awm hoeh. Ka yawng nahane lam hai awm hoeh. Ka hringnae kapasaikung hai awm hoeh.

5 Clamavi ad te, Domine; dixi: Tu es spes mea, portio mea in terra viventium.

Oe BAWIPA kai teh nang koe vah ka hramki toe. Nang teh kai ni kângue e lah na o teh, kahringnaw onae ram dawk kaie kaham lah ao telah kai ni ka dei.

6 Intende ad deprecationem meam, quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me, quia confortati sunt super me.

Kai ni ka hram e lawk hah na thai pouh haw. Bangkongtetpawiteh, kai teh puenghoi runae ka kâhmo toe. Kai na karektapnaw kut dawk hoi na hlout sak haw. Bangkongtetpawiteh, ahnimouh teh kai hlak a tha ao awh.

7 Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo; me exspectant justi donec retribuas mihi.

Bawipa nange min ka pholen thai nahanelah kai hah thongim thung hoi na rasat haw. Hottelah hawinae na sak toteh, tami kalannaw ni kai hah na kalup awh han.