Psalmorum 109
1 In finem. Psalmus David.
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz;
2 Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.
Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;
3 Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.
4 Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam.
Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się [za nich] modliłem.
5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea.
Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.
6 Constitue super eum peccatorem, et diabolus stet a dextris ejus.
Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.
7 Cum judicatur, exeat condemnatus; et oratio ejus fiat in peccatum.
Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.
8 Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter.
Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.
9 Fiant filii ejus orphani, et uxor ejus vidua.
Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.
10 Nutantes transferantur filii ejus et mendicent, et ejiciantur de habitationibus suis.
Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą [z dala] od swoich opustoszałych miejsc.
11 Scrutetur fœnerator omnem substantiam ejus, et diripiant alieni labores ejus.
Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią [owoc] jego pracy.
12 Non sit illi adjutor, nec sit qui misereatur pupillis ejus.
Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.
13 Fiant nati ejus in interitum; in generatione una deleatur nomen ejus.
Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.
14 In memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini, et peccatum matris ejus non deleatur.
Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.
15 Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;
16 pro eo quod non est recordatus facere misericordiam,
Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.
17 et persecutus est hominem inopem et mendicum, et compunctum corde, mortificare.
Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; [skoro] nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.
18 Et dilexit maledictionem, et veniet ei; et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum; et intravit sicut aqua in interiora ejus, et sicut oleum in ossibus ejus.
Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.
19 Fiat ei sicut vestimentum quo operitur, et sicut zona qua semper præcingitur.
Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.
20 Hoc opus eorum qui detrahunt mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam.
Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.
21 Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua.
Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.
22 Libera me, quia egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me.
[Jestem] bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.
23 Sicut umbra cum declinat ablatus sum, et excussus sum sicut locustæ.
Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.
24 Genua mea infirmata sunt a jejunio, et caro mea immutata est propter oleum.
Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.
25 Et ego factus sum opprobrium illis; viderunt me, et moverunt capita sua.
Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; [gdy] mnie widzą, kiwają głowami.
26 Adjuva me, Domine Deus meus; salvum me fac secundum misericordiam tuam.
Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;
27 Et sciant quia manus tua hæc, et tu, Domine, fecisti eam.
Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.
28 Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me confundantur; servus autem tuus lætabitur.
Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; [gdy] powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.
29 Induantur qui detrahunt mihi pudore, et operiantur sicut diploide confusione sua.
Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.
30 Confitebor Domino nimis in ore meo, et in medio multorum laudabo eum:
Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;
31 quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.
Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.
